Ağlayan Kalpler

“...Ama hiç ağlamadım, saçlarımla beraber kesildi karşı koyuşlarım. Öğrenmiştim acıları gecenin kollarına bırakmayı.

Ben de o çocuklardan biriydim. Ruhundaki gizli mabedinde hayat vurgunu yemiş esir bir kırlangıcını büyüten çocuk…

Annelik işte…Bir nevi bulut olmak gibidir; kendini bile taşıyamayacak kadar acıyla yüklüyken seni bir damla ıslatmamak için o yükü ebediyen taşımak…

Yaşanmamışlıkların içimde oluşturduğu derin çukurları, zoraki rengarenk boyalı gösterilen yaşanmışlıklarla doldurmak ne mümkün!

Bazen yazmamak gerekir. Öyle bir an olur, kalemin bile kağıda çığlık çığlığa susası gelir.

Ben her okuduğum kitapta kendimi arıyordum aslında…

Sonu mutlu olmayan masallar vardı hayatın içinde…

Huzuru ötende arama bazen içinde bir yerlerde kaybolmuş bulursun…

İnsan kendinden, geçmişinden, onu o yapan benliğinden nasıl olur da bir çırpıda suyrılırdı?..”

Yukardaki cümleler ünlü bir edebiyatçımıza aittir desem kimse şüpheye düşmezdi sanırım. Ama bu cümleler 18 yaşında gencecik yazar Büşra Ateş’in yayınlanan “Ağlayan Kalpler” adlı ilk kitabından.

Bu cümleler gibi daha onlarca güzel ifadeler var Ağlayan Kalpler’de. Büşra Ateş duygu ve düşüncelerini eserine oldukça etkili bir dil ile yansıtmayı başarmış. Anlatımının güzelliği yanısıra çok okuyan, okuduklarını anlamış ve özümsemiş, gerektiği yerde bilgilerini okuyucusuna da aktaran bir anlatım tarzı ile yazmış Büşra Ateş.

Pembeli, beyazlı-grili kabartmalarla hazırlanmış kitap kapağı da oldukça iyi tasarlanmış ve albenili.

Ağlayan Kalpler ‘de hayatta başına her türlü olumsuzluklar gelebilecek olan insanın mutlaka bir hikmete binaen yaratıldığı gerçeğinden kopmaması gerektiği;ve bu olguyla hareket etmesi gerektiği bilinci var.

Kitabın başlangıcı Büşra Ateş’in hayatına benzese de bir süre sonra anlatım başka bir yola girerek hayallerle, umutlarla, yaşanmamış olsa da yaşanmışlıklarla ilerliyor. Ve farklı bir sonla bitiyor.

Büşra Ateş, 1998 yılında dünyaya geldi. SMA TİP2 diye adlandırılan bir rahatsızlığı var. Okuma ve öğrenmeye hiç ara vermeden devam ediyor. Eğitimine de evde başlamış ve Devlet Parasız Yatılılık ve Bursluluk Sınavı’nda aldığı 447 puan ile 1 milyon 720 bin öğrenci arasında ilk 3 bine girerek, liseyi bitirene kadar devletten burs alma hakkını elde etmiş birisi. İki kardeşi daha var. Şu anda üniversite için kendini hazırlıyor. Bu arada aralıksız yazı hayatına da devam ediyor.

Amaçları gerçekleştirebilmek için engellerin engel olamayacağını en güzel anlatan insanlardan biri Büşra Ateş. Hukuk Fakültesine devam ederek eğitim sürecini tamamlamak istiyor. Eminim ve dilerim ki o bu azmi ve gayreti ile istediği bölüme girecek ve pek çok insana örnek olacaktır. Ayrıca moda tasarımları da yapıyor, çizimlerle uğraşıyor.

Ağlayan Kalpler sadece 1000 adet basılmış. Satılmasının da güzel bir amaca hizmet edeceğini biliyoruz. Kök hücre tedavisi için 10 bin tl gerekli. Büşra Ateş hazırcılığı sevmeyen birisi. Kendi imkanlarını kendisi oluşturma gayretinde. Bu şekilde yoluna devam etmeyi istiyor.

Büşra Ateş mutluluğu sunan anahtarın “üretmek” olduğunu biliyor. Engellerin ve olumsuzlukların onu daha çok güçlendirdiğini, hayata ve öğrenmeye daha çok yönelttiğini ifade ediyor. Bunu eserinde de net bir şekilde görüyorsunuz.

Ağlayan Kalpler için “İnsanın çocuğu gibi, öyle duygulanıyorum; öyle mutlu oluyorum ki” diyor. “Eserime kendimden çok şey kattım, sevgimi, emeğimi ve de dualarımı…Emeklerin, zorlu bekleyişlerin, duaların sonucunda gözle görülür bir eserin ortaya çıkması en büyük şükür sebebidir, ve inşaallah her şey çok daha güzel olacak” diyor.

Ben de Büşra Ateş’in bu güzel temmennisine can-ı gönülden katılıyor; örnek şahsiyeti ve başarısından ötürü kendisini tebrik ediyorum. Yolun açık olsun Büşra’cığım.