Sevgili nitelikli okurlarım, 
En sonda söyleyeceğimi en başta söyleyeyim de;  “Her şeyin yenisi güzelmiş ama arkadaş ve dostun eskisi makbulmüş”, babam rahmetli öyle söylerdi.

Bilgi ve sevinç paylaştıkça çoğalır, hüzün paylaştıkça azalırmış. Bu çerçevede bir bilgi paylaşmak istiyorum.. 

Eski Türklerde cengaverler savaşırken arkadan gelecek herhangi bir saldırıyı kontrol edebilmek için sırtlarını bir ağaca, kayaya veya taşa vererek ok atarlarmış. 

Atalarımız genelde bozkır hayatı yaşadıkları için bu sırt dayanan nesne genelde bir taş veya kaya olurmuş. 

Yıllar sonra sırt dayanan taşın ismi ARKA-TAŞ dan ARKADAŞ şeklinde dilimize yerleşmiş ve bugün  güvenebileceğimiz, bizi arkadan vurmayacak olan, samimiyetine güvendiğimiz kişilere verdiğimiz isim olmuştur.

Aşk ve arkadaşlık bir gün yolda karşılaşırlar. 

Aşk, kendinden emin bir şekilde sorar; 
- "Ben senden daha samimi ve daha cana yakınım sen niye varsın ki bu dünyada?" demiş…

Arkadaşlık da cevap verir:                                                                       
- "Sen gittikten sonra bıraktığın gözyaşlarını silmek için..."

Hiç bir zaman arkadaşsız kalmamanız dileğiyle... Şu güzel arkadaşlık adına muazzam  şiiri de, bir yerlere kazımanızı rica ediyorum

Ey Arkadaşım...

“Kavgayı,
Bir yaprağın üzerine yazmak isterdim… 
Sonbahar gelince yaprak kurusun, dökülsün diye...”

“Öfkeyi, 
Bir bulutun üzerine yazmak isterdim… 
Yağmur yağınca bulut yok olsun diye… “

“Nefreti, 
Karların üzerine yazmak isterdim… 
Güneş açınca karlar erisin diye… @

Dostluğu,
Ve sevgiyi, 
Yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim… 
Onlarla birlikte büyüsün ve 
bütün dünyayı sarsın diye…

Sonsuza dek arkadaş kalmak dileği ile... Tüm okurlarım ve arkadaşlarım, iyi ki varsınız..
Hoşça sağlıcakla kalın ama en önemlisi bu dünyada arkadaşsız ve dostsuz kalmayın.