Birisi Evimizin Önüne Yasin'i Bırakır Diye Bekliyoruz"
Konya'nın Akören ilçesinde 4 Nisan 2016'da evlerinin önünde oynarken kaybolan Yasin Şahin'den o günden bu yana haber alınamıyor.
Konya'nın Akören ilçesinde 4 Nisan 2016'da evlerinin önünde oynarken kaybolan Yasin Şahin'den o günden bu yana haber alınamıyor.
İlçeye bağlı Belkuyu Mahallesi'nde kaybolan, o zaman 9 yaşındaki küçük Yasin'in en azından cenazesine ulaşmayı dileyen acılı aile, bir yandan da evlatlarının hiçbir şey olmamış gibi yeniden eve dönmesini ümit ediyor.
Oğullarının kaybolmasının üzerinden uzun süre geçmesine rağmen umutlarını yitirmeyen 4 çocuk sahibi 29 yaşındaki Ümmü ve 39 yaşındaki Yavuz Şahin çiftiyle, babaanne 74 yaşındaki Akile Şahin, yetkililerin arama faaliyetlerine tekrar başlamasını istiyor.
Gözü yaşlı anne Ümmü Şahin, AA muhabirine yaptığı açıklamada, Yasin'in kaybolmasının üzerinden üç yıl geçtiğini söyledi.
Evlatları kaybolduğundan beri günlerinin mutsuz geçtiğini ifade eden Şahin, "Ailecek çok üzgünüz. Ben oğlumun ölü ya da diri olarak bulunmasını istiyorum. Ona kucağımdaki kardeşi gibi sarılıp öpmek istiyorum." diye konuştu.
"Yetkililer aramalara devam etsin"
Yetkililerden acılarına ortak olmasını isteyen Şahin, şunları kaydetti:
"Diğer çocuklarım Yasin'in acısını, ondan kalan fotoğraflarına veya giysilerine bakarak dindirmeye çalışıyor. Elimizden gelen başka bir şey yok. Çocuklarım, 'Anne keşke Yasin de burada olsa da onunla oynasak. Biz kardeşimizi isteriz' diye ağlıyor. Yetkililer aramalara devam etsin. Biz unutulmak istemiyoruz. Evin önünden bir araba geçince hepimiz balkona, pencereye koşup, 'Acaba birisi evimizin önüne Yasin'i bırakır da içeri girer mi?' diye bekliyoruz."
"Hala geceleri bu sesi duymak için beklerim"
Babaanne Akile Şahin de torununu kaybetmenin üzüntüsünü hala yaşadıklarını dile getirdi.
Torununu kaybetmenin üzüntüsüyle kendisinde çeşitli hastalıkların baş gösterdiğini anlatan Şahin, şöyle konuştu:
"Eskiden demir gibiydim. Ne yemek yerken iştahım oluyor ne de başka zaman. Yediğim lokmalar boğazıma düğümleniyor. En azından ölüsü bulunsaydı hiç olmazsa kabrine gider duamızı okur, 'Cennet kuşu uçtu gitti' derdik. Aradan 3 yıl geçti ama hala 'bir yerlerden çıkıp gelecek' diye bekliyoruz. Dışarıya çıkarken benim penceremi hep tıklatırdı. Ben hala geceleri bu sesi duymak için beklerim."