Ebû’l-Buhterî radıyallahu anh anlatıyor: Medîne’de çenesi düşük gıybetçi bir kadın vardı. Bir gün Rasûlullah sallallahü aleyhi ve sellemin evine geldi.
Allah Rasûlü ev halkına: – Ona yemek getirin, buyurdu. Kadın: Ben oruçluyum dedi.
Rasûlullah sallallahü aleyhi ve sellem: – Sen oruçlu değilsin buyurdu. Akıllı kadın, Allah Rasûlü’nün bu sözüyle gıybetleri kast etdiğini anladı. Bu sebeble ertesi güne kadar diline sahib olmaya çalışdı. Ve akşama doğru tekrar Rasûlullah’a uğradı. Allah Rasûlü yine:
– Ona yemek getirin, buyurdu. Kadın: – Ben oruçluyum, karşılığını verdi. Gene Fahr-i Kâinat Efendimiz: – Sen oruçlu değilsin, buyurdu.
Kadın üçüncü gün, kesin niyet etdi. Hiç konuşmadı, kimseyi gıybet etmedi. Akşama doğru Allah Rasûlüne uğradı. Allah Rasûlü bu sefer ona şu müjdeli haberi verdi. – İşte bugün gerçekten oruçlusun.