MANİSA (AA) - "Kaderim Sürgün", "Katilim Sensin" ve "Adalet İstiyorum" adlı romanlarıyla kadına şiddeti anlatan ve eşinden gördüğü şiddet sonucu sağ bacağını kaybeden yazar Sibel Köse, kadına yönelik şiddete verilen cezaların artırılmasını talep etti.

Yozgat'ta yaşarken gördüğü şiddet üzerine eşi M.K'den ayrılmaya karar veren Sibel Köse, boşanma davasını açtıktan sonra Manisa'da bir arkadaşının yanına yerleşti.

Hakkında uzaklaştırma kararı bulunan eşi tarafından takibe alınan Sibel Köse, 19 Temmuz'da Manisa'daki Fatih Parkı'nda çocuğunun yanında pompalı tüfekle vuruldu. Bacaklarından ağır yaralanan 2 çocuk annesi kadının sağ bacağı, olaydan 10 gün sonra ağustos ayında Manisa Şehir Hastanesinde geçirdiği iki ameliyatın ardından diz üstünden kesildi.

Olayın ardından gözaltına alınan zanlı M.K. ise çıkarıldığı mahkemece tutuklandı.

- "Romanımda anlattığımı yaşadım"

Sibel Köse, AA muhabirine yaptığı açıklamada, yaşadığı olayın üzüntüsünü hala taşıdığını belirterek, "Artık adaletten beklentim, verilen cezaların, gerçek anlamda düşünülüp caydırıcı olması. Çünkü bu insanlar hiçbir zaman rahat durmayacaklar. Aynı şekilde nerede olursa olsun bu şekilde davranmaya devam edecekler." dedi.

"Kaderim Sürgün", "Katilim Sensin" ve "Adalet İstiyorum" adlı romanlar yazdığını dile getiren Köse, "2 yıl önce 'Adalet İstiyorum' kitabımı yazdım. Kadına şiddeti ve çocuk istismarını anlatan bir kitaptı. Bir süre sonra kitapta yazdığım o olayları yaşadım. Zaten eşimden şiddet görüyordum da daha sonra 'Katilim Sensin' romanımı yazdım. Orada da şiddete değindim. Bazılarında yaşadığımı yazdım, bazılarında ise yazdıktan sonra yazdığımı yaşadım. Bazı okuyucularım, 'Bunları yaşamak için mi yazdın?' diye soruyor." diye konuştu.

Köse, insanın bir uzvunu kaybetmesinin çok zor bir duygu olduğunu vurgulayarak, şöyle konuştu:

"34 senedir yaşadığım bu bedende bir parçamın artık eksik olması insana gerçekten zor geliyor. Dilerim bunu atlatacağım ama bir bacağımı kaybettim ama çok şey kazandım. İlk başta kazandığım şey, insanların yanımda olduğumu göstermeleri, destekleri, sevgisi... Onların sayesinde belki de şu anda bu kadar iyi hissediyorum. Rabbim hayırlısını versin, ben yine hayattayım çocuklarım var. Onlara bakmak, ayakta durmak zorundayım."