Hey!
Dur.
Koşarak nereye gidiyorsun?
Koşarak, nereye yaklaşıyorsun?
Düşünmeden, üstelik var gücünle nereye yetişeceğini, neyi kazanacağını sanıyorsun?....
Bak, senden önce koşanların hepsi yol kenarında kaldı.
Üstelik ne koşuları anlamlıydı, nede varmak istedikleri menzil…
Dur.
Dur ve düşün.
Hızla koştuğun, var gücünle hırslandığın dünyanın tek bir gayesi var; Seni üstünden atmak!
Bekle hele.
Geç şöyle, otur bir dinlen.
Dinlen ve dirilmek için çareler ara.
***
Soluk soluğa kalmışsın, belli ki kalbin kabzını zorlamış.
Bak kalbine, kalbinin rengi ağarmış.
Ağarmakla kalmamış kanamış, iyi kanamış.
Kanamış ve nasır bağlamış.
Ne için yoruldun anlat hele?
Yai yorulmana değecek kadar kıymetli mi üç günlük dünya?
***
Dün doğumuyla evi şenlendiren sendin, konuşması ile ebeveyninin gözdesi sendin.
İlk adımlarınla dünya yolculuğun başlamadı mı?
Büyüdün değil mi?
Büyüdün üstelik bedeninle büyüdü hırsların, bedeninle büyüdü doymak bilmez açlığın…
Bedeninle büyüseydi sevgin, merhametin, hoşgörün, sabrın bu kadar büyümezdi kötülükler…
Ellerin büyüdü bu doğru fakat elimizi uzattığımız ve bir ucundan tuttuğumuz iyilikler, onlara ne oldu?
Ne oldu?
Cebimizin derinliği dibe vurdu, koyduğumuz para ne var ki o derinliklerden hayır sahiplerine ulaşamadı?
Ulaşamadı bir ihtiyaç sahibinin sofrasına?
Bir yetimin tenini saramadık soğuk paramızla…
***
Bahar kapımızda, havalar ısınıyor, izin ver senin elinle ısınsın kalpler.
İzin ve bu koştuğun dünya seni üzerinden silkelediğinde tutunacak bir dalın kalsın, bir fidanın, bir umudun, ardından adına edilen bir dua kalsın…
İzin ver, senden sonra iyilikler çoğalsın ve her iyilikle adın anılsın.
Dünya’nın dört bir ucunda, ulaşılması gereken Müslümanlar var, umutlar var, ulaşmak duasıyla.