“Barcın yaylasında üç güzel gördüm,
Bir birinden üstün, şivga fidandır
Aklım şaştı, ganip belim büküldü,
Kaşlar hilal, gözler ahu cerandır.” KARACA OĞLAN.
Karacaoğlan’ın bu dizelerini Mustafa Ertaş öğretmenin Karacaoğlan Torosların Gönül Güneşi, adlı kitabından aldım. Ünlü ozanımızın şiirde söz ettiği Barcın yaylasında eskiden onlarca yörük obası yayla alırmış. Şimdiyse sadece bir geçiş yolu oldu Barcın yaylası. Artık develerle değil de son model arabalarıyla yola düşen obalar Seydişehir, Ahırlı taraflarına ya da Gevne sırtlarına gidiyorlar. Develerinden vazgeçemeyen oba sayısı bir elin parmakları kadar ancak var. Benim bildiğim Kuş Ali, Veli Bacak, İbrahim Bacak ve Veli Gök deveden vazgeçemiyorlar. Zaten deveye sahip olmak iş gücü fazla olan obaya has bir olay çünkü develer ayrı bir çoban ister, bakım ister.
Gevne Vadisinin kuzey batısındaki Kurucagöl yaylası yaz aylarında göçer yörüklerin kondukları bir yayla. Zaten Hadim/Dedemli yolundan sola dönen ve Alanya yol ayrımına kadar olan bölge genellikle göçer yörüklerin yaz aylarında yayla aldıkları bir bölgedir. Taşeli Platosunun en batı ucunda bulunan bu yerler küçük yükseltiler, kar çukurları, çayırlıklardan oluşur. Ormanlık alanlardan uzak oluşu rahat bir yayla almalarını sağlar. Bölgedeki en önemli sorun suyun yokluğudur. Sürülerinin vekendilerinin içme suyunu tankerlerle Gevne çayından getirirler.
Halen develeriyle konup göçen Veli Gök’ü de Kurucagöl yaylasının tepelerinde tarımıştım. Aydıncık tarafındaki kışlaklarına gittikçe de obalarına konuk oldum. Kurucagöl yaylasına inat Aydıncık’ta kışladığı Karaseki yaylası cennet gibi bir yer.
Altı çocuğu var Veli Gök’ün Ayşe, Musa, Emine, Osman, Ramazan ve Hatice. Hepsi evliler çocukların. Ramazan ile Osman Veli Gök’ün yanından ayrılmamışlar.
Her yıl nisan ayının ortalarında yola çıkan Veli Gök Karagöl, Yarmasu, Bardat, Erik Deresi, Mazı Beleni, Ermenek, Kovanlık, Katranlı, Kurudere, Hanboynu yoluyla Kurucagöl yaylasına geliyor. Bu yol üç ili Mersin, Karaman ve Konya’yı kapsıyor. Geçilen ilçeler ise Aydıncık, Gülnar, Ermenek, Başyayla, Taşkent ve Hadim.
Göçer dostlarımı her yıl mayıs ayında Bardat Yaylasında, Erik Deresinde, Mazı Beleninde karşılar onlarla birkaç gün yürüdükten sonra dönerim.