1 Temmuz 2005 Cuma gününden bu yana hiçbir bahane Uğur Özteke’ye bu köşeyi boş bıraktıramadı. Bir keresinde birlikte tatildeyiz. Bulunduğumuz otelden internete bir türlü giremiyoruz. Ne yaptık ne ettiysek olmadı. Ben, “Uğur abi, patronun olarak izin veriyorum, bir sefer köşen boş kalıversin. Arkadaşlar, yazarımızın yazısı elimize geçmediğinden... diye bi özür yazarlar” dedim. Durduramadım, kalktı gitti, başka bir otelin internetinden yazısını gazeteye yolladı. Başta dediğim gibi bu köşe hiçbir zaman boş kalmadı...
Uğur Özteke şuan bu şehirde hergün şehirle ilgili köşe yazısı yazdığı ve yazılarında hemen hergün Konya’yı esas aldığı için gözaltında. Anlayamadınız değil mi? Anlatayım...
Hemen hergün Konya’yı, Konyalıyı yazmak yürek ister, bilgi, beceri, bekraund ister. Konya’da esas işi yazarlık olmasa bile belki yüzlerce köşe yazarı var, ama hiç birisi her gün, yıllarca, aralıksız ve tatilsiz Konya’yı yazamaz, Özteke hariç. O, bu yazılarında genelde pozitiftir. Hep iyileri över. Bu şehre en küçük faydası dokunanı köşesine taşır ve bu kişiyi Konyalı’nın tanımasını ister... Konya’ya bir çivi çakana dua eder, mesleği gereği onu över, yüreklendirir. Şehir adına ona teşekkür eder...
Maalesef Uğur abi dün sabah saatlerinde emniyet görevlileri tarafından evinden alınıp götürüldü. Gözaltında sorgulama sırasını bekliyor. Soracaklar ona, niye şöyle yazdın böyle yazdın diye...
Kendisine buradan geçmiş olsun demek ve siz okurlarına da bilgi vermek için köşesine konuk oldum. Fakat bir kez daha Uğur abinin ne büyük bir gazeteci olduğuna şahit oldum. Dün köşesine Ramazanlık (1) başlığıyla bir yazı koymuş ve “Eğer buna tembellik demezseniz bu yazıyı seri olarak üç dört gün sizlerle paylaşmak istiyorum” demiş... Yani Uğur abi taze taze olmasa bile, üç günlük yazısını bilgisayarına hazır etmiş. Sanki biliyormuşçasına büyüklük göstermiş. Hayretler içerisindeyim. Ve Uğur Özteke’nin normal şartlarda bu köşede yayınlanması gereken bugünkü yazısıyla baş başa bırakıyorum sizleri.