732. Vuslat Yıldönümü de kutlandı. Darısı seneye…
Törenler ve programlarla ilgili düşüncelerimi paylaşmak istiyorum.
Organizasyonlar başarılı idi. Hem Kültür Müdürlüğü hem Büyükşehir Belediyesi hem de Üniversite tüm ağırlığını koydu, bu hissedildi. Özellikle Mevlana Kültür Merkezi’nin yapılıp tamamlanmış olması büyük prestij oldu.
Fakat Sema törenleri dışındaki programlar yeterince takip edilemedi. Salonlar boştu. Bunun çeşitli nedenleri var elbette. Ancak en önemlisi güvenliğin abartılması oldu diye düşünüyorum. Halk, Kültür Merkezi’nin dışına bile yaklaşamadı. Son gün Büyükşehir Belediyesi görevli zabıtalarının bile taciz edildiğini öğrendim.
Bilet bulmak zaten mümkün olmadığından vatandaş da kaderine razı.
Sanırım yıl içine yayılacak belli günlerde törenler halka ulaştırılabilir. Sonuçta bu artık uluslararası bir organizasyon ve tüm dünyanın malı. O yüzden onları da mahrum etmek anlamında değil söylediklerim. Buraya da aynı kalitede ulaştırılmalı.
Onun dışında standart tören anlayışının dışına çıkılmalı artık. Bunu yapacak da halk.
Neden törenlerin olduğu hafta şölene dönüştürülmez? Dernekler vakıflar, mahalleliler, hepimiz yani, Mevlana’yı günlük yaşantımıza katmayalım mı? O’nun ruhuna yemekler, şerbetler, Kur’anlar, hatimler hediye edilemez mi?
Fark edilmeyen o kadar çok misafir geliyor ki, arada kayboluyorlar. Gönüllü ev sahipliği sistemi geliştirilmeli. Özellikle yabancı dil bilen Konyalılar birer ikişer gelenlerle ilgilenip Mevlana ve Konya’yı tanıtmalı. Tanıtım açısından bundan daha iyi bir fırsat olabilir mi?
Özellikle duyduğum bir şey var. Onu da söylemeliyim. Mesnevi dünyada bu kadar ilgilenilen bir eser olmasına rağmen Türkiye ve Konya’da en az satılan kitaplardan. Nedeni üzerinde düşünülmeli.
Türbe ile Mevlana Kültür Merkezi arasındaki yol başlı başına bir tanıtım yolu, kültür yolu olarak düşünülmeli.
Bunlar şimdilik aklıma gelenler.
Zaten bu anlamda Büyükşehir Belediyemiz’in Kültür Dairesi’nin yoğun çalışmalarını biliyorum.
Gelecek çok daha güzel olacak, bundan eminim.