İnsan olayların akışının dışında kalınca bazı şeyleri ıskalarken başka bazı şeyleri ise daha rahat ve net olarak görebiliyor, büyük resmin farkına varabiliyor. Sayın Dış İşleri Bakanımız Ahmet Davutoğlu ile ilgili diğer siyasi partilerin adayları ve belediye başkanlarının, sonradan yalanlanmış, aslında öyle dememiştim demeye çalışılmış da olsa, söylemlerine bakıldığında acaba ne oluyor diye düşünüp bu durumu açıklayacak metaforlar geliştirmeye çalışıyor insan.
Sayın Bakan taraflı tarafsız herkesin desteğini, beğenisini, takdirini, saygısını kazanmış bir kimlik, şahsiyet, duruş ve vakarla görevini yaptı, yapıyor. Son dönem performansına, söylemlerine, çalışmalarına bakıldığında ortaya çıkan manzara dünya siyasetiyle ilgilenirken Konya meseleleriyle uğraşamaz söylemlerini de boşa çıkartıyor. Aslında tam da Mevlana’nın pergel metaforunda ifade ettiği bir performans ortaya koyuyor. Pergelin bir ayağını sağlam bir şekilde Konya’ya sabitlerken diğer yönüyle ilgi, birikim, tecrübe ve sorumluluğu ile dünyaya açılıyor. Bu Konya’nın kısır çekişmelerini, dar ufkunu kenara bırakıp kendine güvenini yeniden harekete geçiren bir heyecan olacak.
Böyle bir performans ortaya koyabilmek herkesin harcı değildir. Bunu kabul etmek, haklıya hakkını teslim etmek gerekir her şeyden önce. İşte ben, farklı partilerden de olsa Sayın Bakan’a yönelen teveccühü böyle algılıyorum, insandaki takdir melekesinin doğal bir yansıması, bazen kamu önünde de dışa vurulması, her ne kadar sonradan reddedilmeye çalışılsa da bu çaba sadece sözü söyleyip geri dönenleri önemsizleştiriyor söylenen sözlerin gerçekliğini değiştirmiyor.
Kimi insanlar vardır siyaset teorisi bakımından zayıf olsalar dahi yönetme becerisi ve siyaset pratiği açısından çok yeteneklidirler. Teorik açıkları yönetme, çözüm üretme, üretilen çözümlerin nasıl pratiğe geçirileceği konusunda pratik ve kıvrak zekaya sahiptirler. Geçmişten günümüze bunun örneklerini sayabiliriz.
Kimi insanlar ise siyaset teorisi, dünya ve iç siyasi dengeleri okuma bakımından geniş bir vizyon, bilgi ve birikime sahiptir. Üniversitede, düşünce kuruluşlarında, bazen partilerin danışma kurullarında görebilirsiniz. Bu insanlarda ise siyaset teorisindeki uzmanlık varken pratiğinde yoksulluk görülür.
Ahmet Davutoğlu bu ikisini kendi şahsında meczeden bir kişiliktir. Bir yandan siyaset teorisine, birikimine, dünya dengelerine hakimken, işin teorisinden geliyorken aynı zamanda teoriyi pratiğe de yansıtmayı becerebilen bir değerdir. Onun üzerinden yapılacak muhalefet muhalefetin elini daha ilk elde zayıflatıp güçsüz bırakır ki bırakıyor da. Zannedersem üzerinden muhalefet yapılabilecek en son kişidir Ahmet Davutoğlu. Hakkını teslim edelim. Messi’ye laf söyleyebilir misiniz?
Şampiyonlar liği final maçını izlerken aklıma geldi. Düşündüm ve dedim ki Ahmet Davutoğlu siyasetin Messi’sidir. Taraflı tarafsız herkesin takdirini kazanmış, kazanmaktadır. Bugüne kadar partisini girdiği bütün seçimlerden başarı ile çıkaran Başbakanımız Sayın Tayyip Erdoğan’a ise Guordiola diyebiliriz. Takımı kuran, yöneten, başarıya taşıyan bir lider.
Vazgeçilmez gibi görünenler takımdan gönderildiği, Ronaldinho, Etoo vb yıldızlar gittiği zaman bu takım batar, neler yapacaklar diye düşünülmüştü Barselona için. Ama ortaya bambaşka bir takım çıktı. Şimdi de değişen yenilenen liste ile ortaya 12 Haziran’dan sonra ortaya nasıl bir takım, diğer partilerle beraber nasıl takımlar çıkacak hep birlikte göreceğiz.
“Bilge bakan Davutoğlu’na bakınca filozofların kral, kralların filozof olduğu bir diyar hayal eden Platon’dan Farabiye, Nizamülmülk’ten J.Locke ve Goethe’ye, İzzetbegoviç’e değin, ortak noktaları bilgeliği devlet tecrübesiyle birleştirmek olan bir dünya isim geçiyor aklımdan.” Böyle yazmıştım iki yıl önce “Ahmet Davutoğlu’nu Dinlerken” başlıklı yazımda. Şimdi o yazdıklarıma Messi’yi de ben ekledim... Haksız mıyım?