Bugünlerde gündemimiz, yine her zaman olduğu gibi, çok orijinal konularla dolup taşıyor. Bunlardan birisi de Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın dışarıdan doktor getirileceği yönündeki açıklamaları sonrası başlayan tartışma oldu.
Acaba Türkiye’de doktor sayısı yeterli mi? Ülkenin doktor ihtiyacı karşılanamıyor mu? Hastalar tedavi olamıyor mu? Yoksa doktor sayısı fazlasıyla yeterli ama hepsi belli bölgelere yığılmış vaziyette de o yüzden mi böyle konular gündeme girdi? Bu sorular tam anlamıyla tartışılarak cevap bulmadan, kamuoyunu tatmin etmek mümkün olmaz.
Şunu hemen belirtmek gerekirse Türkiye’de doktor sayısı yeterli değildir. Hastanelerde doktorlarımız, bir mesai gününde yüzlerce hastaya bakmak durumunda kalmaktadır. Bu durum, doğu ve güneydoğuya gidildiğinde daha da büyük bir rakama ulaşmaktadır. Hükümet, sağlık alanında belki de son 30 yılın en büyük atılımını yapmış ve SSK hastanelerini tek bir otorite altında toplayarak, sorumluluğu bir merkeze vermiştir. Böylelikle kaynakların daha uygun şekilde kullanılabilmesi ve vatandaşlarımızın daha iyi hizmet alabilmesinin önü açılmıştır. Ancak fiziki şartlardaki iyileştirmeler, tedavi imkânlarının daha sorunsuz hale getirilebilmesini tek şartı değildir. Hastaların daha kaliteli bir sağlık hizmeti alabilmesi için, yeterli sayıda hekimin hizmet vermesi ve ilaç alım koşullarının sürdürülebilir şekle sokulması temel şarttır.
Hükümetin sağlık alanında daha iyi koşulları sağlayabilmesi için, konunun muhatapları ile diyalogunu en üst düzeyde tutması gerekmektedir. Ancak son yıllarda görülmektedir ki, Tabipler Birliği ile Hükümet uyumlu bir işbirliği içine giremiyor. Taraflar ya birbirini anlamıyor, ya da anlamaya yanaşmıyor.
Ben dışarıdan doktor getirmek suretiyle, çözüm bulunabileceğini hiç sanmıyorum. Bu, taşıma suyla değirmen döndürmeye benzer. Asıl yapılması gereken şey; hekimlerin çalışma koşullarının iyileştirilmesi için çaba sarf edilmesi ve hekim açığının kapatılması için gerekli tedbirlerin alınmasıdır. Tabii meslek kuruluşunun da meseleye sadece karşı çıkması yerine, daha yapıcı katkıda bulunması gerekmektedir. Bu ülkenin insanına ancak bu ülkeden çıkmış ve yetişmiş insanlar tam anlamıyla hizmet eder. Sağlık, uzmanlık isteyen her gelenin kendi kafasına göre yön vereceği, günü birlik çözümler üretmek suretiyle üstesinden gelinebilecek bir alan değildir. Vatandaşımızın sağlıkla ilgili sorunları çok uzun yıllardır, ülkenin en üst sıralarında bulunan sorunlardır. Esasen bu sorun sadece bu hükümetin sorunu da değildir. Hatta bu hükümetin ömrünün yeteceği bir sorun da değildir. Sağlık Hizmetlerinin iyileştirilmesi bir süreç alır. Sürece katkıda bulunacak kesimler, doktorları, eczacıları ve diş hekimlerini temsil eden meslek kuruluşları ile sağlık politikalarını belirleyen otoritedir.
Dışarıdan doktor getirilmesine kafa yorulacağına, mevcut sistemde aksayan yönlerin rehabilite edilmesine yönelik çaba sarf etmek, daha yararlı olacaktır. Aslında sorun sadece hekim açığı da değildir. Sorun hizmet götürülmesi gereken yerlerin sosyal yaşam koşullarındaki yetersizliktir. Yaşam koşullarında düzelme olmadan sistemi dört dörtlük hale getirmek mümkün değildir.
Sonuç olarak, bugünlerde özellikle sağlık camiasında yoğun tartışmaya neden olan doktor ithal etme düşüncesinin yerine, bir an önce gerçek gündemlere geçilmelidir.