Şiirin görevi insanların yaşamını daha güzel yapmaktır. Şiir sözcüklerle güzel biçimler kurma sanatıdır. Üzerinde yaşadığımız Bozkır topraklarında yüzlerce şairimiz aşklarını, sitemlerini, özlemlerini, sevinçlerini dizelere vurdu. Bozkır’ın yiğit çocukları sanatın, edebiyatın, bilimin birçok alanında binlerce meyve verdi. Eli kalem tutan Bozkır çocuklarının kimileri bu ölümsüz ürünlerini topluma duyurdu, kimileri de yastık altında gizledi.
Bendeniz, bu konuda mütevazı olmayacağım. Ürünlerimi gizlemeyeceğim. Allah’a şükür, elimiz kalem tutuyor, akıl sağlımızda yerinde, yazıyoruz bir şeyler. Çoğunun yaptığı gibi “Garnımdan konuşmuyorum.” Bozkır’ın her köşesine sevgi, saygı besliyorum. Birilerinin dediği gibi “Fesat çukuru” lafından iğreniyorum. Bozkır’a hizmet üretmesi gerekirken üretmeyenlerden, milletin verdiği yetkiyle oturdukları koltuklardan eşe, dosta gülücükler postalayıp; mağdura, aça sırt çevirenlerden nefret ettiğimi biliyorsunuz zaten. Neyse, yazdığım ürünlerimin (makale, şiir, roman, fotoğraf) tonu sert, yumuşak, tatlı veya acı sizlerle paylaşıyorum. Tarzımı Bozkır’a dedikodudan başka bir şey üretmeyen bazıları beğenmiyormuş… Canları sağ olsun, ömürleri uzun olsun. Onlar olmasa, Bozkır’ın güzellikleri nasıl ortaya çıkar? Yazımı minicik bir şiirle noktalıyorum.
Bozkır Evimizdir
Ebesiyle, abılasıyla,
Alısıyla, Hasanıyla,
Köylüsüyle, kentlisiyle,
Bozkır bizim evimizdir.
Sarıot’u, Aygır’ıyla,
Asar’ıyla, Sivri’siyle,
Zengibar’ı, kalesiyle,
Bozkır bizim evimizdir.
Elmasıyla, tahınıyla,
Mert konuşan kadınıyla,
Doğru sözlü ozanıyla,
Bozkır bizim evimizdir.
Bozkır bizim evimizdir.
Sevinç ve kederimizdir.
Ay, yıldız, hilal, deriz,
Bozkır bizim evimizdir
Gönlümde fesatlık yoktur,
Boş laflara karnım toktur,
Bozkır’a hizmet bir onurdur,
Burası ana yurdumuzdur.