Sayın okurların, Bazı okuyucularım “GÖNÜL MEKTUPLARI” adlı bu yazı için “Gerçek bir aşkın ürünü müdür?” deyi soruyorlar.
Hayır. Sadece edebi değerler ve ölçüler çerçevesinde hazırlanmış “Muhayyel” (Zihnen tasavvur olunmuş) bir yazıdır.
-Seven ve sevilenlere ithaf.
Seven ve sevilenlerin müşterek kaderidir bu..
Sevilmek ve sevilmemek zır bir felsefe. Akla karanın, güzelle çirkinin, gülle dikenin öyküsü gibi bir yeş, kabuslu gecelerde saniyelerin dakikaları, dakikaların saatleri kovaladığı bu üzüntülü bekleyişlerle sonu gelmeyen kavuşmayı usanmadan umut ediyorum.
Bu umut rüzgarları da olmasa ne yaparım bilemiyorum.
Şu genç kızlık yıllarım içinde ömrümün ilkbaharında seven kalbimdeki ıstırap coşup taşıyor.
Acı yalvarışlarım öyle büyük öyle engin ki, bırakıversem gökleri kaplayacak.
Aşkın ezeli sırrı hicran ile hüsranı kaçak kucağı getiriyor.
Aşkın ezeli sırrı hicran ile hüsranı kacak kucağa getiriyor.
Her zaman zihinleri kurcalamıştır da bu soru…
Ne karışık bir kavram.
Dudaklarım onun ismini fısıldar fısıldamaz içimden çok tatlı bir ürperiş duyuyorum.
Zevkli bir ürperiş…
İçi aşk dolu ama tertemiz ürperişler bunlar.
Bütün benliğimi sarsan, rüyalarımdan bile güzel ürperişler.
Seven ve düşünen insanların bu müşterek öyküsü de olması yaşamın hiçbir anlamı kalmayacak.
Sabahın bu erken saatlerinde uzaktan işittiğim ezan sesleri titreyen kalbime itidal veriyor.
Ama ne olursa olsun orada bir hançer saplı…
Kaderle aşkın deryasından çırpınıyorum.
Hayalle hakikatin karıştığı bu gençlik yıllarımda bir avuç gözyaşı ıstıraplarımı körüklüyor.
Biliyorum, boşa akıyor boşa…
Durmuş bir kalp ve bir ceset için hayat artık bitmiş demektir.
Ama hayır… Yaşayacağım…
Seven kalbim ve mutlu geleceğim için yaşayacağım.
İstemiyorum başka mutlulukları.
Hayallerimin gölgesinde günah dolu bu günlerimin vebalini. Tanrı üzerimden kaldıracaktır elbet.
Seven kalbim ve tertemiz geleceğim için bunu istiyorum
Evet ulu Tanrıdan istiyorum..