Nereden çıktı bilmiyorum ama bir “Ilımlı İslam” furyası var.
Ben şu genç halimle İslam’ın ılımlısının, sıcağının, soğuğunun olmadığını bilirim de bu diyenler mi bilmez Allah aşkına…
Bilirler de işlerine gelmez.
Suudi Arabistan’ın Veliaht Prensi Muhammed bin Selman’ın ülke olarak ılımlı İslam’a döneceklerini söylemesi bu meseleyi yeniden gündeme getirmiş olmalı.
Bunu söyleyenler ne manaya geldiğini düşünerek bu ifadeyi kullanıyorlar bilmiyorum. Kelime anlamı olarak değerlendirdiğimde sıcaklık duymamın imkânsız olduğu bir ifade. Hatta içimden “sensin ılımlı” diyesim geliyor böyle şeyleri duyunca…
“Siz kimin dinini alıp böyle şeylerle süsleyip püsleyip oraya buraya savuruyorsunuz?” diye kimse sormuyor mu bu adamlara merak ediyorum. Yeni baştan din yazmaya falan çalışmıyorsunuz değil mi?
Hakikat tektir. Dünden bu güne değişmez. Hakikat çağa ayak uydurmaz.
Koca Veliaht Prens, yaptığı açıklamayla ne dedi, ne demek istedi bilinmez. Zaman elbette gösterecektir. Kaldı ki “ılımlı” olmak istiyorsa biz bir şey diyemeyiz tabii kendi tercihi. Lakin işin içine dini karıştırmazsanız çok memnun olacağız.
Bazen aklıma ne geliyor biliyor musunuz? Bu siyasilerin danışmanları ne iş yaparlar diyorum. Neyse neyse… Konumuz bu değil, bir de buraya girmeyelim.
Ilımlı olmak isteyen, dinini başka türlü yaşamak isteyen, öyle yapan böyle yapan, başka bakan isteyen istediği gibi yaşayabilir. Ancak milyarları ilgilendiren konularda istediğiniz gibi konuşamazsınız. Ya da şöyle olur: İstediğiniz gibi konuşur istemediğiniz şeyleri işitirsiniz.
İslami kurallar bellidir, orta kararı yoktur. Yemek mi ki bu az pişmişi, çok kızarmışı olsun! Had lütfen. Biraz had bilin!
Hem bu konuyla beraber hem de genel anlamda sınır kavramını yitirdiğimizi görüyorum. O zaman şöyle bitireceğim.
Son söz; insan bu ya her şeye bir hadde kadar göz yumar. Sonrası… Sonrasını siz düşünün.