Konya’da yeniden milli coşkuyu yaşamak, 42 bin kişiyi ellerinde kırmızı beyaz Türk Bayraklarıyla görmek, mehter marşıyla coşan gerçek milli takım seyircisinin coşkusunu hissetmek, ülkenin yaşadığı sıkıntılardan bir an olsun duygusal olarak sıyrılmak harika bir duyguydu. Yaşatanlara bir kez daha sonsuz teşekkürler.
Bu lanet olası terör saldırıları yüzünden Hollanda galibiyeti kursağımızda kalmıştı. Deplasmandaki Çek Cumhuriyeti maçı da Ankara’da düzenlenen, ülkenin geleceğini hedef alan saldırı yüzünden sönük kaldı. Tarihi önemdeki İzlanda maçında ise Türk halkı kendini toplandı ve bütün kesimlerden, bütün görüşlerden on binler kenetlenmenin nasıl olduğunu gösterdi. Şunu söylemeden geçemeyeceğim: Hollanda maçında Cumhuriyet Gazetesi ve bazı diğer gazetelerin yazarları Konya’daki harika seyirciye “Ya Allah Bismillah, Allahü Ekber” sloganını attıkları için çamur atmaya kalkmıştı. Saygı duruşundan sonra 42 bin kişi Allah’ın adını bir kez daha anarak güçlü bir mesaj gönderdi.
Ve tarihi maç başlar başlamaz millilerimiz kontrolü eline aldı. Takım oyununu çok iyi oynayan İzlanda’ya özellikle orta sahada oyun kurma fırsatı vermediler. Santrforu olmayan ama forvetlerle hücum hattı çok güçlendirilmiş bir kadro ile sahaya çıkan Fatih Hoca, ilk yarı takımı ceza sahasına istediği gibi yaklaştırıp İzlanda’yı korkuttu. İzlanda ilk 30 dakika sadece bir pozisyon bulabildi. Sonrasında baskı kurmalarına neden olacak rehavete de anlam veremedim.
İkinci yarının başından itibaren İzlanda kaldığı yerden baskıya devam etti. Rakip ceza sahasına yakın oynayacak bir golcünün sahada olmamasının İzlanda’yı daha da üstüne gelmeye teşvik ettiği net anlaşıldı. 70. Dakikadan sonra Umut ve Cenk’in girmesi takımı canlandırdı ama bu kez de Gökhan Töre çok gereksiz bir kırmızı kart gördü. Hollanda ve Letonya yenilirken yani yenmemiz halinde şampiyonaya direk gidecekken bir gol bile atamamamız inanılır gibi değildi.
Ama işte o son dakika, herkesin Selçuk Şahin topa vururken besmele çektiği o son dakika herşeyi değiştirdi. Konya, dualarla, çığlıklarla milli takımımızı, Türk milletinin takımını Avrupa Şampiyonasına uğurladı. Mehterin ünlü hücum marşı ile Torku Arena’da “Ya Allah” dedik.
Büyüksün Konya, büyüksün Türkiye.
Bu arada iki notu aktarmam gerek. Birincisi Nalçacılılar Grubu, Konyaspor’a olduğu gibi Milli Takımımıza da inanılmaz bir destek verdi. Bütün stadyumu onlar ateşlediler. Çok organizeydiler. Hepsini kutluyorum. İkincisi ise meslektaşım Mustafa Durmuş ile ilgili. Konya’daki maçlarda stadyum içi anonsları coşkuyla yapan Durmuş’a TFF, Türkiye’deki bütün milli maçlarda anons yapması için teklif götürmüş. Mustafa da hiçbir ücret almamak kaydıyla teklifi kabul etmiş. Hem O’nun seçilmesi hem de ücret almaması takdire şayan. Tebrikler Mustafa Durmuş.