Çok hızlı gelişti...
Geçen hafta iki ayrı ölüm haberi ile iki ayrı hüznü birden yaşadık...
TYB Konya Şubesi’nin Kültürel Etkinlikler Takvimi’nde 19 Nisan’da yazar Cihan Aktaş vardı...
Programı Abdullah Harmancı düzenliyordu...
***
Fakat ne yazık ki Abdullah’ın ilgilenmesi gereken bir başka gelişme oldu...
Annesi hastalanmıştı...
Üstelik teşhis de konulamamıştı...
***
Hafta boyunca birkaç defa görüştük...
Hangi hastaneye götürülebileceği, hangi doktora sorulabileceği konusunda fikirler paylaştık...
Ne var ki; iyileşmesine yönelik hiçbir gelişme olmadı...
***
Abdullah’ın deyişiyle, birkaç gün içinde Gürdane Harmancı annemizin durumu hep gerilemiş.
Sonunda da emrihak vaki oldu...
***
Sabah radyodan dinliyorum:
Kaç çiçek soldu, hani bu sondu
Hani bir sarı fırtına koptu zamansız
Kaç tohum filiz dondu
Hani bir acı yel savurdu, yürekler son defa vurdu
***
Bir de bizim TYB Konya Şubesi’nde görev yapan Uğurumuz vardı...
Delikanlılık yaşlarında...
Ele avuca sığmayan bir yapısı vardı Uğur’un...
Ağabeylik yapmamız gerekiyordu; ne kadar yapabildik bilemiyorum...
***
O da son bir ay içerisinde rahatsızlandı...
Dostumuz Av. Hasan Yel’in kardeşidir Uğur...
Hasan Bey de hastalık evresinde yakından ilgilendi kardeşiyle...
***
İyileşeceğini sanıyorduk...
Ölümü hiç yakıştıramıyorduk Uğur’a...
Hastane sonrası için planlarımız bile oldu...
***
Uğur’u Cumartesi günü toprağa verdik...
Yapılacaklar bitmişti...
Onun için yapabileceğimiz son şey de buydu...
***
Bunca hay huyun içinde en çok ıskaladığımız şey ölüm...
Gencecik Uğur’u da, Gürdane annemizi de hiç sıra gözetmeden alabiliyor...
***
Mehmet, Abdullah ve Hasan Harmancı kardeşlere başsağlığı diliyorum.
Uğur’un ailesine ve Hasan Yel kardeşimize de başsağlığı ve sabır diliyorum.
Ne de olsa; O’ndan geldik ve yine O’na döndürüleceğiz.