Taraf yazarı Emre Uslu bugünkü köşesinde isim vermeden ekrandaki bazı programlarının içyüzünü kaleme aldı. Uslu'nun şu sözleri çok manidar:
Komünistlikten ulusalcılığa giden yolda birçok istasyona uğramış, birçok renge boyanmış, ama önüne gelene dönek yaftası yapıştıran küçük parti lideri hakkında söyledikleri ve ağzımı açık bırakan o sözleri uçuşuyor kafamda. “Bunları televizyonda neden söylemiyorsun” soruma, “bunlar off the record değerlendirmeler” cevabı geliyor aklıma. Sonra, reklam arası biterken, kendi aralarında “tartışmayı alevlendirelim” şeklinde konuşmalarını fark edişim, ve bunu anlayınca da “sizin şahsınıza yönelik bir şey yok” cevabını anımsıyorum...
Uslu bugünkü köşesinde başka çarpıcı ayrıntılara da yer veriyor:
Bu düşüncelerle kafam karışıkken ulusalcı dostlarımın sağladığı o kafa konforu çok uzun sürmüyor. Kafamı çevirdiğimde karşıma çıka ulusalcı bir televizyon programcısı ve yorumcusu, bir internet Kemalisti, bir köşe yazarı bu kafa konforumu dağıtıp o acı soruyu bana yeniden hatırlatıyor: Ulusalcılık adına ortalıkta dolaşanlar, yorum yazanlar, küfürler savuranlar nobran aptallar mı yoksa akıllı tiyatrocular mı?
Bu soruya kendimce cevaplar bulmaya çalışıyorum. Örneğin milliyetçilikle aklı birleştirmenin özünde yanlış olduğunu, bu nedenle de bu sorunun aslında salakça bir soru olduğunu düşünüyorum. Sonra “en azından tutarlılık” diye bir iç ses mırıldanıyorum. Kendi içinde tutarlı ve kendi olgularından hareket eden bir gerçeklik düzleminden konuşamazlar mı diye hayıflanıyorum