İnsanlar arasındaki beklenti olmaksızın kurulan arkadaşlıklar, dostluklar araya paranın girmesiyle birlikte bitme noktasına geliyor…
Şimdi nerden çıktı bu diyebilirsiniz… Üzülerek söylüyorum. Çevremizde son zamanlarda çok trajik ve acı olaylara şahit oluyoruz. İnsanlar çaresiz, insanlar üzgün, tedirgin…
Anadolu’da efsaneleşen dostluklar neredeyse efsanelik olanlarla son bulacak gibi…
Toplumda herkesin kendine göre birçok dostu ve arkadaşı vardır. Bunlar okul arkadaşı, asker arkadaşı, iş arkadaşı, düşüncede arkadaşı, cemaat arkadaşı, sohbet arkadaşı, dükkan komşusu, ev komşusu, mahalle komşusu, hemşerilik vs .
Öz kardeşle olmadığı kadar samimi ve içli dışlı olanı dostluklar ve arkadaşlıklar vardır…
Anadolu deyimi ile delikanlı duruşunu sevmek, namuslu olmasını sevmek, güvenli olmasını sevmek, arkadaşlığını sevmek, arkadaşını derdiyle dertlendiği için sevmek, yardımlaşma ve paylaşma noktasındaki bakış açısından dolayı sevmek, iyi günde kötü günde hep yanında gördüğü için sevmek hani derler ya hiçbir karşılık beklemeden sevmek...
Bu saydıklarım toplumumuz adına güzel hasletler, birlik ve beraberliğimiz harcını oluşturan davranışlar…
Şimdilerde ise bu güzel hasletlerimizi bir daha kurulamayacak şekilde yıkıma uğratmışız.
Nasıl mı?
Dün çok iyi dost olduğun insanın bir sıkıntısında şuraya bir imza atıver dediği günde, gözünü kırpmadan attığın imzalar bu gün o dostlukların canına okur hale geliyor...
İsterseniz biraz daha konuyu açalım, şöyle ki: Maddi olarak zor günler yaşayan küçük, büyük, tüccar veya şahıs bankadan alacağı üç beş kuruşla sıkıntısını gidermek için derdine derman ararken can ciğer arkadaşına kefil olmuşun. Şüphesiz ki sen ondan aynı şeyi istesen gözünü kırpmadan oda sana aynı şeyi yapacak sende ona aynı şekilde ona yapmışın bunu yaparken de hiçbir hesap hiçbir art niyet taşımadan ödememe ihtimalini bile düşünmeden ben öderim diye düşünmüşün ve hiç tereddüt etmemişin…
Gün gelmiş devran dönmüş işler kötüye gitmeye başlamış ekonomik sıkıntılar insanları çıkmaza sokmuş... Dün sadece güvenerek attığın basit bir imza seni can ciğer arkadaşınla kanlı bıçaklı düşman haline getirmiş. Ve bununla kalsa o çok sevdiğin arkadaşın senin gelecek ümitlerini söndürmüş ne kadar acı değil mi? Abartılı olmasa elinde ne var ne yok hepsi evin araban işyerin dostluk uğruna kefillik uğruna kurban gitmiş.
Huzur veren dostluklar güven veren arkadaşlıklar bir anda sana hayatı zindan eder hale gelmiş.
Kısaca Seydişehir’de şu anda en çok konuşulan konu bu değil mi?
Bir gece ansızın bırakıp kaçanlar konuşulmuyor mu? Şu batmış dendiği zaman yüreğimiz cız etmiyor mu? Her gün atılan o imzalarla yatıp kalmıyor muyuz?
Belki de burada kalmayacak 2010 yılında en çok konuşulacak olaylardan bir tanesi de bu olacak. Şimdiye kadar kredi kartından tek kendini yakanlar konuşuluyordu. Bundan sonra ise kefillikten dolayı kendi değil de başkalarını yakanlar konuşulacak…
Kim ne derse desin hiç hoş bir durum değil bir ömürlük dostluklar bu şekilde kurban edilmemesi bu şekilde bitmemesi lazım. Bozulan dostluklara mı üzülelim, yıkılan yuvalara mı üzülelim. Kaybolana geleceklere mi bu olay onarılmayacak yaralar açmaya insanların geleceğini karartmaya devam ediyor.
Hayırlı olur inşallah...