TRT Anadolu kanalında yayınlanan maçın spikeri Marcin Robak ve Kaleci Pawelek’in cezalı olduğunu hatırlatıp “büyük bir dezavantaj” yorumunu yapınca Konyaspor taraftarının büyük çoğunluğu, tıpkı benim gibi gülümseyip “Robak yok diye seviniyoruz bile” demiştir herhalde. Ama kaleci konusunda haklıydı. Belki de öyle istedik ama sanki Pawelek olsaydı, Bradly’nin açısını biraz daha kapatıp golü önleyebilirdi. Ama Ercüment’in de hakkını yemeyelim. Şut kavisli ve sert bir şekilde köşeye gitti.
15. dakikadan sonra Göztepe’nin saldırısı biraz yavaşladı. (Niye bu kadar saldırdıklarını da anlamakta güçlük çeken Konyalı sayısı hayli fazla olmuştur.) Konyaspor oyunu dengeledi fakat orta sahadaki Meija, Serkan ve Ertuğrul üçlüsü rakipten baskıyla aldıkları topu bir türlü Göztepe ceza sahasına sokamıyorlardı. Ali Dere’nin oynatılmaması belki kimseyi rahatsız etmemiştir ama sanki Recep ile Serbay’ın yerlerinin yanlış olması da ceza sahası önünde takımın zaman kazanmasını önledi. Ama ilk yarı biterken maçın gidişatı, Konyaspor’un gol bulabileceğini işaret ediyordu.
İkinci yarı “Göztepe’nin direnci kırılır, Konyaspor baskı kurar” diye düşünürken Hüseyin Kalpar adeta tecrübesini konuşturdu. Osman Özdemir 45. dakikada sezon boyunca neredeyse hiç oynatmadığı Can Parlayan’ı oyuna alıp gol bölgesini kalabalıklaştırdı ama Kalpar, önde olmasına rağmen rakibin üzerine gitmeyi hiç bırakmadı ve rakibin kolay baskı kurmasını engelledi. Bu arada 63. dakika maçın en önemli anı oldu. Maç boyunca doğru dürüst pozisyon bulamayan Konyaspor, kısa süreli bir baskı kurdu ve bu sırada Göztepeli oyuncunun kaleye giden topu elle kesmesi, Hakem Hüseyin Göçek’in de bunu es geçmesi tüm moralleri bozdu. Hakeme isyan ettiğinde kendisi sahaya terk edecek kadar centilmen olan Osman Özdemir, namı diğer Osman Paşa’nın bile morali çok bozuktu. 6. dakikada gelen gole, bir türlü karşılık veremeyen futbolcular, motivasyonunu gitgide kaybetti.
Konyaspor bu sezon çok iyi bir mücadele örneği sergiledi. Genç oyuncular ile 3-4 tecrübeli futbolcu, transfer yasağı nedeniyle, “düşmesinler yeter” öngörüsünün aksine ligin son haftasına kadar şampiyonluk şansını taşıdı. Ben sezon başında neredeysem şimdi de oradayım. Sezon boyunca futbolculara, hem de Robak gibi berbat bir adam dahil, toz kondurmayan gazeteciler gibi, sinir bozucu bir mağlubiyet sonrası takıma küfür etmiyorum. Tamam buraya kadar atıp yatarak getirdikleri başarılı sonuçları taçlandırsalar, ilk iki içinden çıksalar, Konyaspor’un gelecek 10 yılını kurtarabilirlerdi. Maalesef, şampiyon olan takımların en büyük artıları sezon başı değil sezon sonu stresi kaldırmalarıdır. Konyaspor, bu genç kadroyla, özellikle iç sahada bunu başaramadı. En önemlisi ise golcüsü olmamasıydı.
Her şeye rağmen takımın play of’a kalması bir başarıdır. Bunu kabul etmeyen varsa takımı bırakın, Konyaspor’a bu sezon büyük bir heyecan yaşatan Osman Hoca ile yönetime de küfür etsin. Bu başarıda en büyük pay önce Osman Özdemir ardından da Bahattin Karapınar’dan görevi devralan Ahmet Şan yönetiminindir. Hepsinin ellerine sağlık. Ayaklarına sağlık. Play off’ta da Konyaspor’u en iyi şekilde temsil edeceklerine inanıyorum. Umarım şans geri döner de takım oradan çıkar.
Şansın dışında çıkma şansımız yok.