GÖNÜL BALANSINA AYAR GEÇELİM
Gönül, beş harften mürekkep bir sesler bütünü… Heceye vurulduğunda ise ağızdan iki çırpıda çıkıvermede… Ancak içine neleri almaz ki?.. “Arz u semâya sığmam” diyen, “kenzen bilin-”ir “dil mâdeni” denilen gönülde. Dünya “Kainatın İmparator”unun temaşaya açtığı bir saraysa, gönül de o saray sahibinin tahtıdır. Sultan’ın tahtını yıkmak kadar büyük suç olur mu? O yüzden gönül insanı, Yunus Emre:
“Gönül Çalabın tahtı Çalab gönüle bahtı
İki Cihân bed-bahtı kim gönül yıkar ise”
Demiştir. Bu yüzden gerek mutasavvıflar gerekse ehl-i hakikatin geneli gönül yıkmayı Dine muhalif bir iş olarak görürler. Hatta öyle gönül yıkmak Kâbe yıkmak gibi algılanmıştır, bizim kültürümüzde… Düşünün bir kere Allah korusun Kâbe olmasa, yıkılsa, insanlar kıblelerini neye göre tayin edecekler? Yunus Emre yine bir başka şiirinde gönül yıkmanın Kabe yıkmakla eş değerde olduğunu:
“Bir kez gönül yıktın ise
Bu kıldığın namaz değil…”
Söyleyerek anlatmaya çalışmıyor mu bize? Böylelikle biz gönlü aynı zaman da Allah’ın evi olarak da anlarız.
Dolaysıyla siz bunu gerek bir ev olarak, gerekse bir taht olarak algılayın. Ama her halükarda Allah’ın nazar ettiği, kimine göre de orada tecelli ettiği yerdir. İnsan misafiri geleceği zaman evini hanesini temiz tutar. Hele gelen misafir rütbece pek yüksek ve kıdemli bir misafirse, bu temizliğe daha çok ehemmiyet verir. Gönüldeki temizlik de ancak, gönlü, haset, şüphe, kin, -çekememezlik manasında- kıskançlık, nefret, yalan, riya, aşırı menfaat duygusu, kanaatsizlik, hırs, su-i zan gibi kötülüğün ve zulmün tohumu olan duygulardan mümkün olduğunca koruma ile olur.
Bunun için tefekkürü böylelikle de gönlü temizlemeyi Kur’an’ı esas alarak telkin eden eserler, H.z. Peygamber’in (a.s.) örnek yaşantısını anlatan siyer kitapları, başta olmak üzere, ibadetle, ibretamiz menkıbeleri de örnek seçerek kendimize yeni bir başlangıç yapabiliriz…