Muhafazakar camianın en etkin kalemi Mehmet Şevket Eygi, son dönemde yükselen "adalet" inlemelerine yanıt vermiş.
Dünü hatırlatmış...
Vaktiyle biz de "ah adalet" diye çok inlemiştik hatırlatması yapmış.
Kısasa kısas bir yazı...
Demiş ki:
Dün Müslümanları ezerken, çoğunluğa kan kustururken, vatandaşları dinlerinden, inançlarından dolayı zindanlara atarken adalet diye bağırmıyorlardı. Attıkları zulüm bumerangları döndü dolaştı kendi kafalarına çarptı.
AMAN NE ADALET!
(...) Zulüm, işkence, vahşet, merhametsizlik, insafsızlık. 28 Şubat adaleti...
Aman ne adalet ne adalet... Evet bendeniz kimseye zulm edilmesini istemiyorum. Adaletsizlik yapılıyorsa asla memnun ve razı değilim.
Lakin lakin lakin...
Zulüm bumerangları dönüp dolaşıp atanların başına çarpınca ibret alıyorum. Onlar almıyor. Bu memleketin Müslüman çoğunluğu adalet diyerek çok ağlamış inlemişti.
BİZ DE AH ADALET DİYE İNLEMİŞTİK
Bendeniz 1984'te ellerim ayaklarım zincirli olarak mahkum sevk aracında İstanbul'dan Gerede'ye sevk edilirken ah adalet diye inlemiştim. Gerede cezaevindeyken ziyaret günü, İstanbul'dan gelen dostlarım cezaevine alınmamış, görüştürülmemişti. O zaman ah adalet diye inlemiştim.
Benim suçum neydi.
Darbe teşebbüsü mü?
Hayır, birkaç mâsum yazı yazmıştım.
Adalet herkese lazım.
Dindara da lazım, dinsize de lazım.
Selanikliye de lazım.
Bu lüzumu inşallah herkes anlamıştır.
Zulüm bumerangının dönmesi.
Bu da adaletin bambaşka bir tecellisi...