İnsanoğlunun da mevsimleri vardır, aynı zamanda gelgitleri…
Kimi zaman bahar mevsimini müjdeleyen kuş cıvıltıları duyulur sanki gülmelerinde,gülümsemesinde…Kuş gibi oradan oraya konar insan içindeki enerjinin taşmasıyla…
Sonra birden hüzün kaplar dört bir yanı, kararır kendi göğü, aydınlık olsa da gökyüzü…
Yazı da vardır hem sıcacık, lezzetli hem de aydınlık, aydınlatan…
Kışları da vardır insanın her yanı buz tutan. Titrer, kaçacak, içini ısıtacak sıcak bir yer, bir yurt arar…
Enteresan olanı şudur ki; yalnızca insan yaşayabilir bu dört mevsimi aynı günde, saatte ya da anda…
Bir bakmışsınız bir anda bahar gelir çiçekler açar gönül dünyasında, bir bakmışsınız her yer kar, kış boran sanki…Az önce gülen çehre birden şimşek çakacakmış gibi kararıp da biçim değiştiriverir…
Kimisi anlık, kimisi haftalık, kimisi de aylık ve belki de yıllarca sürüp gider bu mevsim nöbetleri…
Benim de içinden geçtiğim şu günlerde bir tarafımda bahar güneşi ışıldarken diğer yanımda sonbahar yapraklarını döküyor…
Kimi zaman yetiştiremediğim işlerim yüzünden bende de kış günlerinde olduğu gibi vakit erkenden kararıyor, gün bitiyor, iş bitmiyor…
Ve bu süreçte bir süreliğine affınıza sığınarak müsadenizi istiyorum…
Selametle, ihsanla kalınız…