“Sokaklardaki bütün tabelaları okuyor ama bir türlü okuma isteğimi bastıramıyordum.”
Azmin elinden hiçbir şey kurtulamaz, yeter ki isteyelim.
Aradan yıllar geçse de isteklerimiz azmimizle hayat bulur.
Bunun en güzel örneğini biraz sonra sayfamı kendisine bırakacağım kişinin satırlarında göreceksiniz…
Söz konusu satırlar İzmir, Menderes Kaymakamlığının internet sitesinde yayınlandı.
Sitede haber “ F.R.Büküşoğlu Anadolu Lisesi Edebiyat Öğretmenleri Hülya DEMİRCİ ve Canan AKDUMAN ’ın yürüttüğü ATAK-G Projesi Meyvelerini vermeye başladı.” Başlığıyla verilmiş.
Başlığın altında ise “ Projenin en çok kitap okuyan velisi Hatice ÖPÖZ, projeye katıldıktan sonra hayatındaki değişiklikleri anlattı.” Şeklinde bir girişle konunun ayrıntısına değiniliyor.
Evet o ayrıntıda ismi geçen Atak Anne Hatice Öpöz benim ablam, on kardeşin beş numarası…
Bu çok özel bir başarı hikayesi ve bu başarı hikayesinin kahramanı ablam olunca bu sayfada kendisine yer ayırmak istedim, ancak öyküyü okuyunca bu sayfayı kendi özelim için değil, bu ülkenin kıt kanaat geçinen ama okuma azmini her zaman içinde taşıyan Anadolu insanının serüvenine işaret ettiği için, çok önemli mesajlar içeren bir başarı öyküsüne şahitlik yapmak için ayırdığımı daha iyi göreceksiniz…
Onun hikayesi, aslında onun gibi pek çok güçlükle mücadele eden ancak yılmayan yüzlere, binlerce özel insanın hikayesi aslında…
İnsanların çoğu inanıyorum ki bu hikayeyi okuduğunda kendilerini yeniden sorgulayacaklar, hayatlarında eksik olan, yapmak isteyip de yapamadıkları şeyleri yapmak için yola koyulacaklardır…
Hatta hemen şimdi başlayabilirler buna
Söz şimdi onda, bizim evin çılgın, deli dolu, komik kızı Atak Anne Hatice’de…
“On kardeşten beşincisiyim, hayatımda hep okumak istedim, imkânlar izin vermedi. 1979 da ilkokulu bitirdim. İçimdeki okuma azmini bir türlü bitiremiyor, bu istek aklımdan hiç çıkmıyor, hep bu isteği küllendiriyordum. Okumak benim içimde hep ukde olarak kaldı. Çocuklarım okula başlayınca belki onlarla okuyabilirim dedim ama o da olmadı. Yıllarca günlük tuttum, sokaklardaki bütün tabelaları her türlü ilanı okuyor okuyor ama bir türlü okuma isteğimi bastıramıyordum. 2011’de tiroit bezlerim alındı ve sonuçlar kötü çıkınca hayatıma yön vermek istedim. “Az zamanımın olduğunu düşünüp çok şeyler yapmalıyım.” Dedim. Oğlum F.R. Büküşoğlu Anadolu Lisesini kazanmıştı. Okul açıldıktan bir ay sonra oğlum okulda bir proje olduğunun haberini verdi. Bu proje annelere yönelik bir projeydi ve bir okuma projesiydi “Tam bana göre!” dedim. İçimdeki okuma umudu yeniden canlandı. Çünkü artık evde oturmak istemiyor, kendim için bir şeyler yapmak istiyordum. Projeye katıldım ve hayatımda yeni bir sayfa açıldı. Projenin ilk aşamasında ince kitaplar seçip ayda üç-dört kitap okuyordum. Okudukça kitaplar kalınlaştı, kitapların sayıları arttı. Komşular bendeki değişikliği fark etti çünkü onlarla boş sohbetler etmiyor kitap okuyordum “Senin okul ne zaman bitecek?” diye alay edenler bile oluyordu. Şimdi onlarda okumaya başladı, okumayanlarda beni eleştirmiyordu. Artık hayallerim için adım atmıştım, hayatımı yeniden şekillendirmeye hastalığıma rağmen hayata tutunmalıydım. İlk iş olarak yarım bıraktığım açık ilköğretim sınavlarına yeniden kayıt yaptırdım. Okuduklarım işe yarıyordu çünkü anlamam, algılamam değişmişti. Sınavları kolayca verdim. Artık önüm açılmıştı, hedeflerim büyümüştü. Açık liseye kayıt olmamak için hiçbir engelim yoktu. Bu
proje ile “Kitap okudum” hayatım değişti diyebilirim. Proje Öğretmenleri Canan AKDUMAN ve Hülya DEMİRCİ’nin teşvik ile açık liseye kayıt yaptırdım. Hedefim oğlumla üniversite sınavına girmek.”
NOT: Bu vesileyle bütün zorluklara rağmen bizlerin hayat karşısında güçlü kalmamızı sağlayan annemiz Huriye sultana da sonsuz teşekkür ediyor, bu da gecikmiş bir anneler günü kutlaması olsun diyor, ayrıca her başarılı kadının arkasında onu destekleyen bir eş, bir adam vardır sözünü hatırlatarak, inşaat ustalarının ustası Halil İbrahim misafirperverliğiyle herkesin gönlünde ayrı bir yer edinen eniştemiz İbrahim Öpöz’ün de bu başarı öyküsünde önemli bir yeri olduğunu belirtmeden geçmek istemiyorum.