Oyun oynayacağız dedi.
?
Zaten hayat bir oyun ve eğlence değil mi? Şaşırma. Dikkatle dinle. Buyurgan bir ifadeyle söyledi.
Ben komut verince adım atacaksın. Sağa, sola, öne ve arkaya. Sen seç. Ama sadece bir adım. Kaç adım hakkın olduğunu bilmiyorsun. Bir yere dokunmak yasak. Oyunun kuralı.
Oyun da mı komutla?
Hadi oynayalım. Daha yumuşadı söylemi.
Artık aramızda gizli bir dil oluşmuştu. Biz birbirimizden memnunduk.
Oyun içinde oyun. Ben hazırdım.
Adım at.
Öne doğru attım ilk adımımı. Çocuklar geldi hemen aklıma. İlk adımlarını hep öne atmazlar mı? Sonra bir adım daha. Sonra bir daha. Etrafındakilerin alkışları, gülücükleri. Çocuk memnun. Büyükler memnun. Benim oğlum, kızım adım attı.
Dördüncü adımımda önüme çıkan engelle sıyrıldım hayalimden. Hiç hoşuma gitmedi engel. Yarım metrelik bir taş. Dokunmak yasaktı. Fark ettim ki engellenmek, durdurulmak canımı sıkıyor.
Hislerimin sorumluluğu bana ait. Ne hissettiğimden ben sorumluyum. Taşa sinirlenmek boşuna. Engeli aşmaya odaklandım sinirlenmek yerine. Sonraki adımımı yana attım. Tekrar yana. Artık engel yoktu. Yine ileri.
Şimdi dedi adım atmadan önce bundan önceki adımlarını düşün. İstediğin yerde misin? İstediğin yere doğru mu gidiyorsun? Değerlendir. Pişmanlık duyduğun adımlar var mı?
Baktım gittiğim yer bataklık. Bu kez geri adım attım. Etrafıma daha dikkatli baktım. Başka bir yer belirledim hedef olarak kendime. Bir geri adım daha.
Esneklik dedi. Zaman zaman geri adım da atılabilmeli. Hoşuna gitti. Onaylanmak beni de sevindirdi.
Ben asla geri adım atmam diyen bir danışanım geldi aklıma. Attığım adımları hiç planlamam. Hayat nereye götürürse diyeni de. Ben ne yapabilirim kader diyenleri de.
Oysa anladım ki kader adım atmamızı istiyor. Fakat nereye doğru gideceğimin sorumluluğu bana ait. Adımlarımın yönünü belirleyen benim. Taşlık bir araziye gidersem engellerim artıyor. Bataklık hareketsiz bırakıyor. Tıpkı depresyon. Yolda uçurumlar da var. Gözümü neden kapatayım?
Âdem peygamber, nefis zevkine bir adım attı, cennetin baş köşesinden ayrılma zinciri, boğazına geçti. 2/15(Mesnevi)
Şimdi dedi. Kalan adım sayın beş. Ona göre.
Zamanım az kalmıştı. İşin burasında iyice gözlemledim. Geçmiş adımlarımı. Hedefimi. Dikkatle düşündüm. Enine boyuna.Ve bir yön belirledim kendime. Kalan adımlarımı tüm dikkatimle oraya yönelttim
Keşkelerle uğraşmak anlamsızdı. O adımlarımın sorumluluğunu da aldım. Kendimi bağışladım. Ve bağışlanma diledim.
Nereye gideceğimi biliyordum artık.
Kılavuzum da vardı.
Yetişemezsem elimden tutar yetiştirir diye düşündüm.
Kendine çekidüzen verecek bir iki adım at da aşk, kulağını tutup seni çeksin. 5/2515(Mesnevi)
Ona inandım.
Kendime de.
Bir adımda binlerce tuzak olsa, sen bizimle oldukça hiç gam yok!1/387(Mesnevi)
www.pozitifdegisim.com