Yıllarca önceydi. Ankara’dan Yozgat’a eşimin yanına gidiyorum. Kurban bayramı arifesi. Otobüste önündeki sırada oturan bir bayan ve on yaşlarında bir erkek çocuk var. Yanımda oturan şahısla İngilizce konuşuyorlar ve basit bir dil kullanarak muhtemelen çocuklarının pratiğini arttırıyorlar.
Bir ara çocuk hoş bir espri yaptı, bende tebessüm etmek durumunda kaldım. Yanımdaki bey benim İngilizceyi anladığımı görünce, klasik otobüs sohbeti başladı. Nerelisiniz, kimsiniz gibi. Boğazlıyan Kaymakamı imiş. Ankara’dan eğitim programından dönüyorlarmış.
Konuşma ilerledikçe günün siyasi mevzuları açıldı. Rahmetli Özal’la ilgili Amerika’da yayınlanan bir kitaptan bahsetti. “ Hero, antihero”. Muhtemelen Özal’la ilgili müspet görüşleri yoktu ama sevdiği taraflarını da anlatmaktan geri kalmadı.
Söz bitmeyen çilemiz teröre geldi. Ankara’da toplantıda bu konunun da gündeme geldiğini, terör ve kaynakları konusunda bilgilendirildiklerini anlattı. İnanırmısınız dedi beni en çok şaşırtan yıllardır terör ve bölücü faaliyetlerin arkasında Rusya’nın değil de Amerikanın olması. PKK nın arkasında Amerika var. Her şeyi o destekliyor.
Aradan yıllar geçti. Hala terör ülkenin gündeminde birinci sırada. Değişen tek şey hemen hemen yirmi yıl sonra yine PKK terörünün arkasında Amerikanın olduğu ve bunun artık net bir biçimde ortaya çıktığının her kademede insanımız tarafından bilinmesi.
Dikkat ettiniz mi, Türkiye Irak’a girecek denince daha böyle bir şey olmadan ABD nin tavrının nasıl değiştiğini. Nasıl birden hırçınlaştığını. Sakın girmeyin diyerek parmak salmaya başladığını. Sonra girmememiz için tavsiyelerde bulunmaya başladığını ve şimdi de isterseniz beraber girelim, operasyonu beraber yapalım dediğini.
PKK Amerika için elinde her zaman kullanabileceği bir koz. Tamamen ortadan kalkması istenmediği gibi zaman zaman Türkiyeye karşı da koz olarak kullanılabilirdi. Şimdi Kuzey Irakta bir devlet oluşturulmaya çabalanıyor. Bunun önünde tek engelde Türkiye. Belki İran ve Suriye’de etkilenecek ama, sınırları değişecek ölçüde etkilenecek olan Türkiye. PKK nın birden faaliyete geçmesi, ciddi sayılara varan şehitlerimiz hep Amerikan istihbaratı tarafından sağlanan bilgilerle oluyor.
Hatırlarmısınız ilk körfez savaşından sonra beşbin kürt Iraktan alınarak Guam adalarına götürülmüştü. Onlar bu günler için eğitildi. Şimdi bir kısmı peşmerge ordusunu eğitiyor bir kısmı da PKK adı altında bize karşı savaşıyor. Yani aslında savaş örtülü olarak Amerika ile Türkiye arasında oluyor. Bu sebepten Amerika yan çiziyor, zaman kazanmaya çalışıyor.
Bakın Amerika ordusundan Benjamin Mixon neler diyor. Kendisi Amerikanın kuzey Iraktaki 25 nci tümen birliklerinin komutanı. Amerikanın oyalama taktikleri için söylediği ve beraber hareket edelim demesine rağmen, bize bu konuda bir talimat gelmedi. PKK ile ilgili soruları Türk hükümetine sorunuz. Çünkü bizim sorunumuz değil.
Aslında Amerika Türkiye’yi bu yolla, yani artan terör ile sıkıştırarak, Kuzey Irak’a girmesini sağlayarak, PKK kozu karşısında onun için hayati öneme sahip Kürt yönetiminin geleceğini sağlama almayı ve hatta Türkiye’nin himayesine vermeyi planlıyor. Sınırlar kalksın, sıkıntı büyüsün diye. Dostluğun ve ihanetin belgeselini izliyoruz.
İşte size stratejik ortaklık ve dayanışma ruhu.