Mengene’de jandarma kontrolündeki bağ evinde içkili, kadınlı, çalgılı toplantı başlar. Fakat Selçuk Es tedirgindir. Sık sık dışarıya çıkar. Hava almak bahanesi ile etrafı araştırır. Saat gece 12 sıralarında dışarıya çıktığında görür ki bağ evi basılıyor. Kerpiç ihata duvarlarında jandarma ekipleri etrafı kuşatmak üzere atlıyor. Selçuk Bey ay ışığında sürünerek örtme diye tabir edilen bölüme girer. Bir tandır gözüne ilişir. Kapağını acır, içine girer ve saklanır. Jandarma oturak alemini basmıştır. Derdest ahır sekisi diye tabir yerde kim varsa çalgı aletleri ile birlikte toparlar. Yaya olarak şehre götürür ve o tarihte hükümet binasının alt katında bulunan Merkez Polis Karakolu’ndaki nöbetçi polise bunları teslim eder. Bu saatlerde basılanlar polis karakulunda Selçuk Es, Mengene’deki bağ evindeki tandırın içindedir. Ev sahibinin yardımıyla tandırdan çıkartılır. Saat olmuş 02.00. o devirde Konya’da evlerde bile telefon yok. Dolmuş yok. Taksi yok. Kendi tabiri ile tabanvaya biner, yürüye yürüye, taşlara otura otura, dinlene dinlene Mengene’den Türbe Önü’ndeki evine gelmeyi başarır. Başarır ama perişan vaziyettedir. Kalp hastasıdır. Meraktan çılgına dönen eşi Emine Hanım sıkıntılıdır. Bu vahim vaziyeti görünce çılgına dönmüştür ve der ki:
-Bak Selçuk. Bir daha çalgılı toplantılara gitmeni yasaklıyorum. Evinde oturacaksın.
Selçuk üstadın hemen aklına Cenap Kendi gelir.
-Cenap Bey gelse de mi müsaade etmeyeceksin?
Aldığı cevap sevindiricidir.
Yalnız Cenap Bey gelirse müsaade var. Zaten diğerlerinin içinden Cenap Bey’i çıkar öbürlerinin üzerine benzin döküver, yansın gitsinler.
Gecenin o saatlerinde basılıp Karakolluk olanların başına gelenlere.
Jandarmadan teslim alan nöbetçi polis, şimdiki Hükümet binasının ana giriş kapısındaki merdiven basamaklarına ellerindeki çalgı aletleri ile oturmuş olanların başına bekçiyi nöbetçi koyar, içeriye girer çıkar sonra zabıt tutmaya Tayyip ağadan başlar.
Tayyip ağa polise rica eder ve derki;
-Bak polis bey kardeş, biz hırsızlık yapmadık. Adam öldürmedik. Kavga gürültü etmedik. Hepimiz de aynı ülkenin vatandaşlarıyız. Şu saatte kimse kimseyi görmez. Bizi Allah rızası için serbest bırak’ der.
Nöbetçi polis
-Ben kanun namına görev yapıyorum. Bırakmam. Der…
Devam edecek….