En güzel parfümdür yağmur
Toprağın teninde
Sonbaharın bu son günlerinde yağan yağmur, parkları bahçeleri tam bir hüzün rengine boyadı. Yerlerdeki ıslak kuru yapraklar, gönlümüzün içindeymiş gibi üşütüyor duygularımızı. En çok bu mevsim hatırlatıyor bize aşkı ve ölümü. Kuşlar bile birbirlerine sokulurken, insan sevdiğini yanında istiyor. Hele bir de orta yaşı geçmişsek, daha da korkuyoruz kendi tenhalığımızdan. Yalnızlığımızı kuru dalların ıslak teninde görünce ürperiyor içimiz. Sokakların soğuğunu bir bardak çayla ısıtmaya gücümüz yetse de, masamıza gelen tek çayın dumanında yalnızlığımız yüzümüze vuruluyor. Yaşanmamış bir ömrün sonu pencerelerden giriyor gözlerimize.
Şairlerin mevsimidir sonbahar. Dökülen gazeller kadar çoktur, kağıtlara düşen mısralar. Ve lohusa bir kadının yüzü gibi sarıdır şiirlerin rengi. Dudakları dumanlı, gözleri buğulu, en az kuru yapraklar kadar acizdir şairler rüzgarın önünde. Dolaşır dururlar sokaklarda, caddelerde. İçlerinde biten yazdan kalma bir sıcaklık, ellerinde serap olmuş bir elin hayali... Ne giydiği palto ısıtır, ne sarındığı kaşkol. Zira tenlerinden üşümez şairler, kalplerinden başlar buz tutmaya kış.
Artık ne yana baksan bir hüzün, ne yana dönsen bir şiir. Can sularını köklerine çeken ağaçlar, uzak diyarlara giden kuşlar, başlarını içine çekmiş vefakar serçeler, soğuk sokaklar, daha sıkı giyinmiş insanlar, ıslak çimler ve tabi nefesi buz gibi bir rüzgar. Hepsi birer ayet gibi, insana bu dünyada misafir olduğunu fısıldıyor usulca. Şiirin ülkesinde ölümsüz olmak istiyor şairler ve duygularını kelime hazinelerinden zenginleştirip, yarına çiviliyorlar.
İşte bir şair ve işte onun şiiri. Gönlümün hazan takviminden sizlere bir hüzün demeti:
SOKAKLAR HAZAN BUGÜN
İçimde soğuk bir rüzgar
Sokaklar hazan bugün
Uçuşuyor dökülen yapraklar
Bütün bir yazın hikayesi
Rüzgarın avuçlarında
Çok uzaklardayım şimdi
Gençliğin çapkınlığından
Kurundan
Yazdan kalma günler gibi
Geçip gidiyor genç kızlar
Parkın parkurundan
Öyle bir mevsim
Öyle bir an ki
Kıyamete doğmuş
Son çocuk gibiyim
Her şey yaşanmış, bitmiş
Ben gelmişim sanki
İçimde soğuk bir rüzgar
Sokaklar hazan bugün
Ulu çınarların da
Körpe fidanların da
Yaprağını döküyor sonbahar
Banklarda oturan insanlar
Dökülen yapraklarda
Hatıralarına bakınıyor
Melale bürünmüş cadde
Umutlar tutarsız
Ellerinde donmuş dualar
Günün ortasında kalakalmışlar
Gözler gökler gibi bulutlu
Gönüller çocuklar gibi arsız
İçimde soğuk bir rüzgar
Sokaklar hazan bugün
Yeni biçilmiş çimlerde
Yar kokusu
Budanmış güller
Yaşanmamış arzular gibi
Yapraktan çok dikenler var
Kül rengi gökler
Boyamış yeryüzünü
Bir de kısa günler gibi
Yüreğime çökenler var
Şerha şerha yarılmış içim
Her birinde çizili kalmış
Gidenlerin ayak izleri
Göçmen kuşlar çoktan gitmiş
Ötüşüyor sığırcıklar, kargalar
Bana bakıyor bir serçenin güzleri
İçimde soğuk bir rüzgar
Sokaklar hazan bugün