Atatürk Bulvarı üzerinde bir bina. Hızlı adımlarla çıkıyoruz merdivenlerden. Çok önemli bir dia gösterisi var. Konusu Srebreniska katliamı ve toplu mezarlar. Yönetmen Muhammed Muykiç. Kendisi de dia gösterisi için Türkiyede. Aradan tam 10 yıl geçmiş. Ne kadar uzun bir zaman. Bu tarz hatırlatmalar olmasa unutulup gidecek yaşanılan acılar Çok çabuk unutuyoruz bize yapılanları. Ama başkaları unutmuyor. Salona giriyoruz. Dostlarımızla karşılaşıyoruz. Hakan Albayrak ve Ebubekir Kurban. Her zamanki gibi Boşnakları yalnız bırakmamışlar. Sarılıyoruz. Batının cinayetlerini bir kez daha lanetlemek için burada olduğumuz bilinciyle daha çok kenetleniyoruz birbirimize. ****Ben çocukluğumda Boşnakları Türk olarak bilirdim. Türklerin sarışın ve uzun boylu olanları. Ama öğrendim ki, sadece ben değil; Sırplar, Hırvatlar ve tüm dünya da böyle biliyormuş.Dia gösterisine geçmeden önce anlatılanlardan bunu çıkardım. Toplu Mezarları Araştırma Başkanı aynı zamanda Demokratik Eylem Partisi Milletvekili Amor Maşoviçle yapılan sohbet benim için bu anlamda çok önemliydi. Savaşı yaşayan, savaşın tanığı bir isim Maşoviç. O da benim bu düşüncemin yanılgı olmadığını söylüyor. Yugoslavyada iç savaş başlayınca Sırplar Boşnaklara; Türkler, burayı terk edin ve Türkiyeye gidin diye baskı yapmaya başlamışlar. Bir zamanlar Osmanlı sınırlarında yaşamış pek çok Müslüman topluluk, Hıristiyanlar için Türktür. Türklüğün Balkanlardaki son kaleleri olan Bosna Hersek, Makedonyanın Türk olduğu gibi. Hiç unutmam, İlber Ortaylı hocam derslerinden birinde Batılılar, Türkleri İslamın delisi olarak görürler ve Batılılar için İslam Türktür demişti. Yüzyıllardır bu böyledir. Haçlılardan bu yana bir kale olarak hep İslam dünyasının selameti için var olmuş bir millet, Türkler. Doğunun büyük şairi Muhammed İkbal bir eserinde çok güzel bir rüya anlatır. Rüyasında Peygamber efendimizi görür İkbal. Ve Hazreti Peygamber sorar Ya İkbal, benim için ne getirdin? İkbal cevap verir: Ya Muhammed, sana Allah yolunda Çanakkalede savaşan bir avuç Türkün kanını getirdim. Boşnaklar da yüzyılın sonunda Avrupanın göbeğinde bunun için savaşmışlardı. Haçlı zihniyeti medeni Avrupanın ortasında bir vahşeti sergilemişti. Bu sefer Boşnak kardeşlerimizi hedef seçmişlerdi. İşin ilginç yanı, Sovyet bloğu çöktüğünden bu yana olan hep Müslüman-Türk nüfusa oluyor. İlki Bosnada başlamıştı. Hem de bir soykırımla. Salondaki bizler de şimdi bu vahşeti birbirimize bakmaktan korkarak, koltuklarımıza sinerek seyrediyorduk: ''İşgal sırasında 28 bin kayıp var. Bunlardan yüzde 98'i Boşnak. Şimdiye kadar 364 toplu mezar bulundu. 3 bin 800 tek mezarın yanı sıra 1 ila 5 cesedin bulunduğu 200 mezara rastlandı. Aynı kişiye ait bir cesedin parçaları, 30 kilometre çapındaki 3 ayrı mezarlıkta çıktı. DNA testleri tamamlanıp, cesetlerin parçalarının yüzde 70'i tamamlanmadan defin yapılmıyor. Onun için şimdiye kadar 1372 kişinin cesedi defnedildi. Resmi kaynaklara göre, 200 bin Boşnak katledilmiştir.'' Dia gösterisinden aklımda kalan önemli ayrıntılar bunlar. Katledilen bir kaç aylık bebekler, nineler, dedeler Tecavüze uğramış genç kızlar. Ve gözü yaşlı Osmanlı torunları. Bütün bunları düşünürken, tekrar sohbete başlıyoruz Toplu Mezarlar Araştırma Başkanı Maşoviçle. Batının Ermeni soykırımı iddialarını ve Türkiyede yaşanan tartışmaları hatırlatıyoruz. Bu anlamda böyle bir gösterinin çok önemli olduğunu söylüyoruz kendisine. Maşoviç bize çok ilginç ve düşündürücü bir cümle sarfediyor: Türkiye'nin soykırım yaptığını ileri süren çevrelerin, kendilerine de ''Bosna'da yaşananları unutun, acı bir gerçek, ama ileri bakmak zorundasınız'' dediklerini söylüyor. İçimden kendi kendime söyleniyorum: 90 yıl önce bir büyük dünya savaşında olanları unutma, on yıl önceki soykırımı unut. Herhalde Batıya da bu yakışır. Özde soykırımı unut, sözde soykırımı unutma! Çifte standart bu olsa gerek. İşlerine geldiği gibi yorumluyorlar her şeyi çok uyanık batılılar. Ama zaman zırhların zehiridir. O güçlü medeniyet zırhı da bir gün eriyecek ve hak yerini bulacaktır. Yaklaşık 5 saat süren bu sohbet ve dia gösterisi sona erdiğinde huzurlu bir şekilde salondan ayrılıyoruz. Bazı şeyleri bizler de unutmamalıyız diyoruz. Birilerinin unutmadığı gibi. Bu arada Maşoviçle vedalaşırken bize 11 Temmuz 1995 tarihinde, Srebreniska kentinde 12 bin kişinin katledildiğini ve katliamın 10. yılında, anma etkinlikleri kapsamında 600 cesedin defin işleminin yapılacağını hatırlattı. Biz de Bosnadaki TÜRK kardeşlerimizi tekbirlerle, yasini şeriflerle uğurlayacağımızı, bunun için inşallah orada olacağımızı söyledik.