İşte Taha Akyol'un bugünkü yazısından ilgil bölüm;
Yüz, yüz elli kadar ülkücü gencin, bir yazıdan dolayı Star gazetesine gidip cam çerçeve kırmalarını kınıyorum.
Meram anlatmanın ‘şiddet’ten başka yolu yok mu? Mail göndermek, siyah çelek bırakmak vs... Niye şiddet?
Burada temel bir sorun var: Ülkücü gençler “kırk yiğitle Çin sarayını basan Kürşat” efsanesinden artık kurtulmalı, Ziya Gökalp’i, Sadri Maksudi’yi, Ali Fuat Başgil’i, Mümtaz Turhan’ı, Erol Güngör’ü okumalıdır!
Ülkücü gençler, Çin’in nasıl olup da yıllarca yüzde 10’un üzerinde kalkınmayı başardığını araştırmalıdır.
Gençler için olsun, seçim kampanyaları için olsun, bunları yazıyorum ama maalesef biliyorum ki, Karl Popper’in deyimiyle “siyaset rasyonel bir teorem değildir.”
Bizde duygular, hatta duygu patlamaları rasyonelliği daha bir bastırıyor maalesef