Elif Şafak denilen şöhreti kendinden menkul kadın ve Orhan Pamuk adlı Nobellik yazar kitaplarında ufaktan ufaktan Türk meselesini kaşımaya başladıklarında ve bu yazarların kitapları şikayet konusu olduğunda hakimler “Türklük kavramının sınırlarının tam olarak tespit edilip, sağlam bir zemine oturtulması gerektiği” gerekçesiyle bu yazarlar hakkında beraat kararı verdiklerinde şok olmuştum. Kendi kendime peki Türk kimdir diye sormadan edememiştim.
“Türklüğün sınırlarını tespit ” edilememesi ne demekti? Böyle bir durumu kabullenmek bizim gibi hayatını Türklüğe adayanlar için zuldü.
Bu kanaate varanlar şöyle de düşünüyor olabilirler: Biz kimiz? Türkoloji, antropolojiyle ilgilenen yazarlar bakın Türk’ü nasıl tanımlamış:
İsveçli Linnaeusİnsanları, canlılar aleminin bir türü olarak sınıflandıran “iri yapılı, beyaz tenli, güzel Osmanlı’yı, beyaz Kafkas ırkından -yani Avrupalı- saymış.
Fizyonomist Lavrater’e göre Türkler soylu küçük Asya kanı ile (mogol, sarı) ırkın maddi özelliklerinin melezi imiş.
Blumenberg’egöre , antropolojik sınıflamasına göre, Türkler beyaz ırktandır.
Vallois’e göre, Türk, Türk-Tatar veya turan ırkının bazı fiziksel (görünür) beden özellikleri Moğol ırkına benzediği için, çoğu araştırmacılar, Turanlıları sarı ırktan saymışlardır. Oysa Turanlıları beyaz (kafkas) ırkın orta Asya’ya doğru uzanan dalı veya kolu saymak daha doğru olurdu. Turan (orta asya) düzlüklerinde göçebelik yapan Türker’in Moğollarla karışmış bulunmaları olasıydı.
Tabii bütün bu tanımlar Türk’ün sosyolojik manada kim olduğuna dair hiçbir cevap vermiyor. Buradaki tanım Türk’ü her insan gibi iki ayaklı iki elli bir varlık olarak tanıtmanın dışında bir anlam taşımıyor.
Ancak yine de Batı karşısında Türk kimdir, Türkiye’de Türk kimdir, tarihte Türk kimdir ve yaşayan Türk kimdir? Yaşayan Türk’le tarihteki Türk aynı Türk müdür sorusuna yukarıdaki tanımlar cevap vermiyor.
Bana göre Türk bütün ömrünü Türkoloji’ye veren Radloff’un takipçisi Vilhelm Thomsen’in ilk okumalarını yaptığı Orhun Yazıtlarındaki gibi Türk, “üstte mavi gök çökmedikçe, altta yağız yer yarılmadıkça, ili ve töresi bozulmayacak” kadim ve kutlu bir millettir.
Türk, Turgut Özakman’ın o çok satan kitabında bahsettiği Milli Mücadeledeki “Çılgın”dır.
Türk, Nazım’ın Kuvvayi Milliye Destanındaki anlattığı “Dörtnala gelip Uzak Asya'dan Akdeniz’e bir kısrak başı gibi uzanan” Anadolu’dur.
Türk, İstiklal Marşındaki Akif’in ifadesiyle “Bedrin Aslanlarını” kıskandıracak derecede Allah yolunda kendinden geçen bir “Kahraman Irk” dır.
Türk, Atsız’ın “ Çekildi mi kılıçlar/Türk’ün gönlü hoşlanır/Kağanlığı kurmaya/Yeni baştan başlanır/Gözler ayda, güneşte/ İlteriş Kağan başta/ Yazlar geçer savaşta/ Ötüken’de kışlanır “ diye nitelediği savaş sanatı ustası asker millettir.
Türk, “Şimdiye kadar elimden ve sair azalarımdan ne kadar gavurluk (!) sadır oldu ise hepsinin bir alıcısı çıktı. Gelgelelim Türklüğüme müşteri bulamadım." Diyerek bir türlü hangi ideolojiye intisap edeceği kararını veremeyenlerin son intsap ettiği yerdir.
Türk, “Gavurla savaşmayı göze alan” mazlum milletlerin en hayırlısıdır.
Türk, binlerce yıllık gelenekten süzülüp gelen Türkülerdeki, yara selam götüren bir allı turna mıdır, göğe uçan yeşil başlı bir gövel ördektir.
Yahya Kemal’in enfes iadesiyle Türk, İslam’ın son ordusu, İslam’ın son kalesidir.
Ya istiklal ya ölüm diyerek düşmanın üzerine yalıkılıç yürüyen ekmeksiz yaşayan hürriyetsiz yaşayamayan hürriyet timsali millet millettir.
Türk, ayıp olmasın diye bakkalın önünden süpermarket poşetleriyle geçmemek için yolunu değiştiren, ay yıldızlı al bayrağı her gördüğünde gözleri dolan, düşmana korku, dosta güven veren, Atam deyince Alparslan’a da Atatürk’e de gönülden muhabbet duyan Orta Asya’dan Avrupa’nın içlerine kadar yürüse de bozkır özgürlüğünü hala içinde barındıran bozkırın çocukları, mazlumlara karşı merhametini her daim diri tutan tarihte iz bırakmış, şu an kendi tarihi izlerinin üzerinde yürüyen ancak kendi büyüklüğünün kıymetini de pek bilmediğini düşündüğüm yüce bir millettir.