“Camiasını utandırma, verdiği ışıkları söndürme konusunda Konyaspor’un üzerine başka bir kulüp, başka bir takım olmasa gerek. …Utanmak istiyorum. Erciyes maçından üç puanla döndüğümüzü, Kayseri ekibinin ligin dibine indiğini, Konyaspor’un futbolcularının kafa yapılarında değişme olduğunu görmek istiyorum.”
Maç öncesi bir yazıda böyle cümleler kullanmak oldukça riskli. Ancak bu riski alabilecek kadar aptal hissetmiyorum kendimi. Daha doğrusu bu riski almanın aptallık olduğunu düşünmüyorum. Bu riski aldığım için mutluyum. Soğuk havada oynanmış, Ankaragücü maçında olduğu gibi rakibin “sizden daha fazla galibiyet isteyeceği” bir maçtan üç puanla dönüldüğü için daha da mutluyum. Zaten mutlu olmak için bu riski aldım. “Utanmak istiyorum” demiştim. Konyaspor’un futbolcuları beni utandırdığı için mutluyum. Çünkü beni yazdıklarımdan dolayı utandırdıkları zaman Konyaspor’un kazanmasını isteyen biri olarak mutlu oluyorum. Tabi bazen de utanarak mutsuz olabiliyorsunuz. Konyaspor’a güvenip “Ankaraspor maçını mutlaka kazanır” deyip, haksız çıkmak ve mutlu olmak çok kötü. En güzeli haklı çıkarak mutlu olmak. Konyaspor’un, Vestel Manisa ve Kayserispor’u yeneceğini söyledikten sonra, iki maçında kazanılmış olduğunu görmek ve utanmadan, sıkılmadan mutlu olmak kadar güzel bir şey olamaz. Ama olsun, ben utanayım, Konyaspor kazansın, sonunda camianın galibiyet sevinci olduktan sonra öncesi çok da önemli değil.
Konyaspor, Erciyes deplasmanında herkesi utandıracak bir futbol oynamadı ama utandıracak bir galibiyet aldı. Utandıracak bir kazanma isteği sergiledi. Saygı duyulacak bir galibiyet aldı. Kafalarından kaybettiği puanları telafi etme mantığını atmış, rakibinin içinde bulunduğu umursamayan bir futbolcu grubu gördüm Kayseri’de. Bu camia rakibini ligin dibine itmiş bir Konyaspor görmeyi her zaman istiyor. “Telafi saçmalığı”nı benimseyen futbolcuların bir puan için elinden geleni yapacağını tahmin etmiştim ama galibiyet için rakibin zaaflarını bu kadar iyi kullanacak bir Konyaspor görmeyi beklemiyordum. Manisa ve Kayseri maçlarını kazanacak yeşil beyazlı takım, taraftarının güvenini sonuna kadar kazanabilir. Çünkü, o taraftar, gözlerinin önünde topun peşinden koşturan topluluk, kafalarını büyük ölçüde değiştirmiş bir görüntü sergileyecek.
Yöneticilerin bile galibiyete futbolcu kadar inandığını ve uğurlu ceketini giyerek maça heyecan içinde hazırlandığını görmek çok güzel. Ankaraspor beraberliği nedeniyle suratı asık olanlardan ısrarla gülmelerini isteyen Ömer Gündostu’nun maçta gol atması ve herkesi güldürmesi, sevindirmesi de çok güzel.
Konyaspor utandırarak kazanmayı başardı. Şimdi, “mutlaka üç puan alınacağı” yönünde öngörüde bulunulan yani güven duyulan maçları kazanıp, kimseyi utandırmadan galip gelme zamanı.