ŞAMPİYON DEMİRSPOR İÇİNDE RAKİP ARKADAŞLAR
1980 İhtilalini yaşayanlar, Askeri Darbe öncesi sporda dahil olmak üzere her konuda toplumun görüşler açısından ikiye ayrıldıklarını bilirler. Bu fikir ayrılığı nedeniyle kardeş kardeşle mücadele eder, eski dostlar arasına kara kedilerin girdiğini hep hatırlarlar. Türkiye’nin genel çizgisi paralelinde saflar arası aralığın genişlediği 1970’li yılların sonunda, Konya’mızda spor sahalarında bunu körükleyenlerin kimler olduğu da hatırlardan silinmez.
Büyük Başkan Ali Gözönü’nün Demirspor’u da bu ortamdan etkilenen kulüplerin başındaydı. Sağ ve sol görüş ayrılığı çoğu amatör kulüplerimizi menfi yönden etkilerken, Demirspor’da ise aynı durum olumlu yönde kulübe yansımıştı. Öyle ki fikri yönden ikiye ayrılan Demirspor’a bu durum Türkiye şampiyonluğunu1975 – 76 sezonunda getirmişti.
Sezon başında Tezcan Uzcan’ın, sonrasında Köksal Gürler’in çalıştırdığı Demirspor’da bir yanda Sarı Hayrettin, Cihanbeyli’li Talik, Ufuk, Ispartalı Bahadır ve Oktay Cengiz, karşı görüşte ise Necdet Albay, Alparslan Göktaş, Taşkafa Muammer, Hikmet Çay ve Köfte Bahattin. Mavi – lacivert, Demirspor’un kadrosunda yar alan Kaleci Hüseyin her iki tarafa da aynı mesafede, santrafor ve kaleci Coşkun ise yalnızca futbolunu oynarlardı. Sağ bek Mehmet Özdil ise keskin olmamakla birlikte sağ guruba yakın olan bir futbolcuydu. Sabahattin Sorkun’da takımın en genci olarak büyüklerin işinde karışmamıştı. Durum öyle hal almıştı ki otelde odalar ayrı, antrenmanlarda yan yana terleyenler duş alıp stadı terk ederken gurup gurup ayrı giderlerdi.
1975 – 76 sezonunda Yalnızca Konyaşekerspor’a hem de çok iyi oynadığı bir maçta 2–1 yenilen Demirspor’u Konya Şampiyonluğu sonrası ne Isparta’da nede Ankara’daki gurup maçlarında yenen takım çıkmadı. Devamında gene Ankara’daki final maçlarında da Demirspor mağlup olmadı. Ve final maçında Trabzon Amatör Takımı ile 2–2 berabere kalarak Amatör Takımlar Türkiye Şampiyonu olarak tarihe geçmişti. Bu başarının Konya’da ilk olduğu da hepimizin malumu.
Siyasi görüş ile ikiye ayrılan bir kulüpte nasıl olurda, TAKIM RUHU elde edilir ve böyle bir başarı nasıl elde edilir?
Burada hassas iki durumu iyi anlamak gerek. Birincisi rakip takımla savaşırken takım içindeki rakip takım arkadaşlarına mahcup olmamak, bir diğeri ise kendinden gördüğü arkadaşın yaptığı hatadan dolayı onun mahcup olmasını istememesi ve onun yardımına koşması onun eksiğini telefi etmeye çalışması.
Bunun dışında bir hassa konu daha var. Takım içinde rekabet olsada, karşı takımdan gelen bir saldırıya karşı mavi – lacivert formayı giyen kim olursa olsun arkadaşını savunması. Takım içinde düşman kardeşler olabiliriz ama dışarıdan gelen hücuma göz yumamayız içgüdüsünden kaynaklanıyor.
Burada unutulmaması gereken biride yönetici ve teknik kadronun kalitesi yanında birey birey düşünüldüğü zaman tüm futbolcuların hüsniyeti ve futbol aşkı.
İşte size bir örnek, Orta sahanın gösterişsiz golcüsü Cihanbeylispor’dan transferle gelen Talik Aydeniz’e olaki rakip takımdan yapılacak sert bir harekete en büyük tepkiyi, her zaman karşıt görüşlü takım arkadaşı Taşkafa Muammer göstermiştir.
1980 İhtilali öncesi sağcılık – solculuk mücadelesi toplumda bazı yaralar açsa da Demirspor’a tarihinin en büyük başarısını getirmiştir. İşte spor tarifi çok zor olan farklı bir sosyal olaydır. Anlatılması zordur, ancak yaşanarak bilinir.
1976 - Haziran Ankara Cebeci Stadı
Mavi – Lacivert formanın Türkiye Şampiyonu olması için farklı görüşlü futbolcular bu başarı için omuz omuza mücadele vermişlerdi.
Ayaktakiler: Taşkafa Muammer, Alparslan Göktaş, Talik Aydeniz, Kaleci Coşkun, Birol Yalçın, Kaptan Necdet Albay
Oturanlar: Kaleci Hüseyin, Bahadır, Mehmet Özdil, Ufuk Çemberci, Okay Cengiz, Hayrettin Erkmen
Şampiyon kadro Vali Oktay Başer’in huzurunda Demirspor’un Mimarı Başkanı Ali Gözönü ve İl Müdürü Cemil Ergen ile birlikte