“Yürüdü…
Yüzü güneş yanığı..Dudakları çatlak..Saçları iki belik..
Yerdeki su birikintisini uğuldatarak yürüdü..
yürüdü…
Ve göz kenarlarında derin dünya kırışıklıkları,ve gözleri gök mavi.. yürüdü..
Sonra durdu…
Omzunun üzerinden bize baktı..Üçümüze..Düne bugüne yarına baktı..
Elini kaldırdı,avuçlarının içini göğe çevirdi..Parmak uçlarından küçük bahçesine ektiği ‘’yeni dünya’’ çiçekleri döküldü..
Gülümsedi. Gülümserken bir şebnem tanesi süzüldü yanağından..Yağmur başladı..
Gitti. Gitti ve başladığı yere eklendi..
Ninemdi..
Eksildik..Bir eksik daha vardı hanede..ama yine de eksiğe rağmen oynanması gerekti bu dünya aleminin oyunu…
“Neden hep eksiliyoruz da çoğalmıyoruz?’’ diye sordum..En küçüğüydüm ya üçlünün..
Ortanca;zeytin yeşili gözleriyle sustu.. O hep susardı zaten.. Yüreğinde biriktirirdi sözleri …Sessiz çığlıklar atardı yalnızca kendinin duyabileceği..
Büyük olan? Bulut gözlerini gözlerime dikti ..Hıçkırığını içine itti..Hangi soru sorulduğunda cevap vermemişti ki sahi..Yaşı bizden az biraz büyüktü ama ne de olsa büyüğümüzdü..
‘’Çoğalmaya çalıştıkça hep eksilir bir şeyler..Zahirini doldurmaz biriktirdiklerin..Özleminin gerçekte neye olduğunu anladığında,biriktirdiklerinin zerre olduğunu bilirsin..’’dedi..
Sevindim..Eksik değilim..Varlığını hissettim Çoğaldım..”
Can dedim: nasıl dayandın yürüyüp gidenlerin ardından?
Duha Suresi..dedi.
Rahmân ve Rahîm (olan) Allah'ın adıyla.
1. Andolsun kuşluk vaktine
2. Ve sükûna erdiğinde geceye ki,
3. Rabbin seni bırakmadı ve sana darılmadı.
4. Gerçekten senin için ahiret dünyadan daha hayırlıdır.
5. Pek yakında Rabbin sana verecek de hoşnut olacaksın.
6. O, seni yetim bulup barındırmadı mı?
7. Şaşırmış bulup da yol göstermedi mi?
8. Seni fakir bulup zengin etmedi mi?
9. Öyleyse yetimi sakın ezme.
10. El açıp isteyeni de sakın azarlama.
11. Ve Rabbinin nimetini minnet ve şükranla an.
Yürüyüp gidenlerin ardından hissettiklerini bizimle paylaşan Can’a sonsuz teşekkürler…