Hekime buraya nereden geldiğini sordum.

Uzak dedi. Geldiğim yer çok uzak. Ya gideceğin yer. Bilmiyorum. Yola düştün mü bir kez menzili bilemezsin. Kimi uzak der, kimi çok yakın. Bazısı sadece işaret eder. Nerede durup nerede eyleşeceğini bilemezsin. Zuhurata tabi olmak en iyisi.

Çok hasta oluyor mu? Diye sordum. Olunca haber veriyorlar dedi.

Çok konuşmuyordu. Aslında burada herkes az konuşuyordu. Burası diriliş mekanıydı bir bakıma. Duvardaki yazıyı okudum. Kim, ne zaman yazmış, onu oraya kim asmış kim, okumuş, bilinmedik bir yazı. Lakin yazana da okuyana da kazandıran bir yazı:

“Hak ile dirilişi amel aynasında gör. Zira bunu sözle ve dedikodu ile anlayamazsın”.

 Tozunu siliyim istedim. Bez aradım. Bulamayınca gömleğimin yenine davrandım. Tozlu da değilmiş.

Merdivenden düşmüş dedi. Ben bir şey sormadan. Gülümsedi. Bana hiç de öyle bir yerden düşmüş birisi gibi görünmedi. Elleri ve ayakları muntazamdı. Yüzünde gözünde yara bere izi yoktu. Şaşkınlığım arttı. Yüzüne şaşkınca bakmışım ki: düşündüğün gibi değil dedi. Yüksekten düşmüş. Kendini ateşe atmış bir zaman. Halkın nazarında yüksekte durmaya niyetlenmiş. Büyüklenmiş. Hatırlattı:

Bu bizlik, benlik, halkın merdivenidir. Halk, nihayet bu merdivenden düşer!

Kim merdivenin daha üstüne çıkarsa daha aptaldır. Çünkü düşünce onun kemikleri daha beter kırılır!(4/2763-64)

Sonra Musa ile Firavun’u anlatmaya koyuldu. Musa Firavun’a gel büyüklenmekten vazgeç dedi. Ne vaat ediyorsun dedi Firavun. Musa’da iki cihanın da efendisi olmayı dedi. Firavun bir danışayım dedi ve karısı Asiye’nin yanına gitti. Olan biteni anlattı. Asiye yerinden sıçradı. Bu ne büyük lütuf hemen kabul et dedi. Başına güneşi taç giydirecekler. Bu sözlerle nasıl yüreğin erimedi dedi. Fakat Firavun bir de Haman’a danışayım deyince. Aman bu sırrı Haman’a söyleme dedi. Kör kocakarı doğanın kıymetini bilmez. Fakat cins cinsi çekti ve Firavun Haman’a gitti. Haman veziriydi. Sonra gidip Haman’la halvet oldu. Haman, duyar duymaz naralar attı. Kim böyle bir şeyi size söyleyebilir? Siz ki doğunun ve batının hükümdarına. Şimdiye kadar halkının taptığı sen şimdi kulların uşağı mı olacaksın? Bütün padişahların en ulusu olan sen. Büyüklüğün azametin ortadayken. Önce benim başımı vur eğer zavallılarla, kölelerle, sıradan halkla bir olacaksak, onlarla yoldaş olacaksak dedi. Oysa bu sözlerle Firavun’un canını zehirliyordu. Kibrine kibir katıyordu.

Ayak sesleri anlatmasını böldü. Kapının önünden birkaç kişinin geçtiğini duydum. İçeri giren olmadı. Gidip görmediğim bir yerden bir defter aldı eline.

Hekim sonra elindeki defterden okudu:

Doğu ve batı, senin gibi niceleri görmüştür., sonunda hepsinin de başı, bedeninden kesilmiş gitmiştir! 

Doğuyla batının bile kararı yokken nasıl olur da bir adamı ebedî edebilirler?

Korkudan, zindana girmekten ürkme yüzünden halk, sana birkaç günceğiz yaltaklandı., onunla öğünüyorsun ha!

Fakat halk, kime secde ederse onun canını zehirliyor demektir.

Bir kere devlet, yüz çevirdi, bir kere bahtı döndü mü kendisine secde edenin kendisini zehirlediğini o da anlar, bilgi sahibi olan adam da!

Ne mutlu ona ki nefsini aşağılatmıştır. Vay o kişiye ki serkeşlikle dağ gibi baş kaldırmıştır!

Bu ululuk, bil ki zehirli bir şaraptır., o şarapla aptal kişi sarhoş olur.

Bir devletsiz, zehirli şarabı içti mi bir zamancağız neşeden başını sallar ama,

Bir an sonra zehir, canına tesir eder; can verip can almaya başlar!(4/2740-2750)

Defteri bıraktı elinden.

Hasta inliyordu. Ara sıra başına vuruyordu bilinçsizce. Belli ki kızgındı kendine. İster düşmüş de ister zehirlenmiş. İşin sonunu göremediğinden şimdi burada. Halkın menfaatten üç beş gün yaltaklanmasını kendinden vehmetmiş. Ruhunu yükseltmeden dünyadaki mevkii yükselmiş. Üfürükle gelen tükürükle gitmiş.

Yüksekten düşene acımak lazım gelir dedi.

Kimi Hak sarhoşudur. Kimi de arpa sarhoşu.

www.pozitifdegisim.com