Ensar Vakfı Konya Şubesi, Konya İmam-Hatip Okulları 1-10. Dönem Mezunlarını Kent Ormanlarında bir araya getirdi. Bu toplantının onur konuğu Prof. Dr. Hayrettin Karaman hocamızdı. Konuşmalarında İmam-Hatip neslinin geleceğinden söz ettiler. Kendi dönemleriyle bugünleri mukayese ederek bir nefis muhasebesi yaptılar. Çok verimli bir toplantı oldu.

Hayrettin Karaman hocamız konuşmasında birçok konuya değindi. Bence bu konuşmanın ana teması “dava adamlığı” bölümüydü. Dinleyici kitlesi, daha çok emekli  hocalarımızdan oluşuyordu. İçlerinde müftü, vaiz, öğretmen, öğretim üyesi, din görevlisi vb. çok sayıda emekli olmuş hocalarımız yer alıyordu. Bu hocalarımızın içinde elbette, emekli olmalarına rağmen sağlığı yerinde olan ve sosyal sorumluluk projelerinde yer alan hocalarımız vardı.  Kimileri de imkânı olduğu halde tırnak içinde “emekliliğini” yaşıyorlardı.  Karaman hocamız konuşmalarında  “emeklilik” kavramı üzerinde de durdular.  “Nasıl ki Hz. Peygamber (a.s), bizim için her konuda  “üsve-i hasene/güzel model” iseler, “emeklilik” konusunda da üsve-i hasenedirler, dedi. Hz. Peygamber (a.s) hayatı boyunca, son nefesini verinceye kadar topluma, dine, diyanete, insanlığa hizmetten bir an bile geri durmadılar. Ne zaman ki, dizlerinin dermanı kesildi, mescid-i nebiye gidip namaz kıldıracak güç kalmadı, işte o zaman yerine imam olarak Hz. Ebubekir’i görevlendirdiler. O dini mübin-i İslama hizmet yolunda ara vermeden çalıştı. Bizim bu konuda örneğimiz ve önderimiz Muhammed  Mustafa (a,s)’dır.  Bizler her ne kadar devlet memurluğundan emekli olmuşsak da Allah’ın davasına hizmetten emekli olamayız. Ta ki, dizlerimizde mecal kalmaz ve gücümüzü kaybedersek işte o zaman emekli sayılırız” dediler.  

Türkiye’mizde İmam-Hatip neslinin ağabeyi konumunda olan başka hocalarımız da var. Bunlar her ne kadar bugün devlet memurluğundan emekli olmuşlarsa da Allah’a hizmet memurluğundan emekli olmamışlardır.  Bu hocalarımızın daha iyi şartlarda hizmet yapmalarını sağlamak adına imkân ve şartları hazırlama görevi, sivil toplum kuruluşlarımıza düşmektedir. Ensar Vakfı, Önder, Timav gibi kuruluşlarımız Türkiye çapında örgütlenmeli,  emekli olmuş İmam-Hatip Liseleri mezunu hocalarımızı istihdam etmelidirler. Örneğin, İlahiyat Fakültelerinden emekli olmuş hocalarımız var. Bunlar, kendi alanlarıyla ilgili dersler verebilir. İmam-Hatip Liseleri meslek dersleri öğretmenliğinden emekli olmuş ya da Diyanet İşleri Başkanlığı teşkilatının değişik birimlerinden emekli olmuş hocalarımız var. Bu hocalarımızın eğer sağlıkları yerinde ise, kendi alanlarına uygun hizmetlerde istihdam edilebilirler. Bütün bu hizmetler gönüllülük esasına göre olmalıdır. Hem hocalarımız sosyal hayatın içinde hizmetlerine devam etmiş olurlar hem de onore edilmiş olurlar. Mutlaka aranıp bulunmalıdırlar.

Merhum Necip Fazıl vefatından az önce TRT’de bir programa çıkarılmıştı. Spiker kendisine: “ Üstad, sizin yaşınıza gelmiş olan insanlar, bir köşeye çekilirler emekliliğin tadını çıkarırlar. Görüyorum ki, sizler hala yazıp-çiziyorsunuz. Ne zaman emekli olacaksınız?” diye sormuştu. Üstadın cevabı: “Öldüğümde, emekli olacağım” olmuştu. İşte emeklilik konusunda Müslümanın bakış açısı bu olmalıdır.

O halde, sivil toplum kuruluşları, emekli olan hocalarımızla her zaman buluşma-kaynaşma ve halleşme toplantıları yapmalıdırlar. Onları arayıp bulmalı ve onlardan istifade etmenin yollarına bakılmalıdır. Mutlaka onların bilgi ve deneyimlerinden yeni nesil faydalanacaktır. Bir kez daha bu güzel faaliyetinden dolayı Ensar Vakfı’nın Konya Şubesini kutluyorum. İmam-Hatip neslinin ağabeyi Prof. Dr. Hayrettin Karaman hocamıza da sağlık, sıhhat, hayırlı ve uzun ömürler diliyorum. Yüce Allah böylesine bilge hocalarımızın sayılarını artırsın. Milletimizin ilim ve irfan ufkunu yükseltsin!..