- Bence iyi bir gazetecilik işi…

 

 

- İzzet’çiğim gazetecilik, dışarıdan göründüğü kadar kolay bir iş değildir. Toplumu aydınlatmak, halkın haber alma hakkını kullanmasına aracılık etmek, yönetenleri denetlemek ciddi bir iştir ve çok da akıllı olmayı gerektirir. Bu meseleyi uzun uzun anlatayım mı, sıkılmaz mısın?

 

 

- Peki haydi o zaman gel bu meseleye baştan bakalım. ByLock’un sahibi görünen bu Keynes isimli Cemaat’çiye kimse ulaşamamış. Sonra bir anda İsmail Saymaz ulaşmış. Nasıl ulaşmış hiç düşündün mü?

 

 

 

- Bence İsmail Saymaz onlara ulaşmadı, onlar İsmail Saymaz’a ulaştı. Peki niye İsmail? Çünkü İsmail Saymaz şu anda hem en fazla sempati toplamış, hem de en Cemaat karşıtı olan gazeteci. Hiç kimse ona Cemaatçi ya da Cemaat’i aklıyor diyemez. İşte bu nedenle ona konuşmaya karar vermiş olmalılar.

 

 

 

 

- Asla değil. Şu anda bütün FETÖ soruşturması ByLock üzerinden yürüyor.

 

ByLock bu kadar gündemdeyken bunu yaratan adamla konuşmak her gazetecinin yapmak isteyeceği bir iş. İsmail Saymaz’ın bu röportajı yapmasında hiçbir sıkıntı yok. Seni çağırsalar sen de giderdin büyük ihtimalle. İsmail, sorulması gereken soruların da büyük bölümünü sormuş zaten. Gayet de iyi bir iş yapmış.

 

 

- Sevgili dostum elbette kullanılmış oluyor ama bu zaten böyle bir iş. Biz gazetecilik hayatımız boyunca onlarca, yüzlerce belge bulup yayınlarız. Bu belgeleri birilerinin evine, devlet dairelerine girip çalmadığımıza göre bize birileri verir. Bize bu belgeleri verenlerin pek az bir bölümü bunu vatan millet sevgisinden yapar, önemli bir bölümü ise bu belgelerin yayınlanmasından çıkar sağlayacaktır. Gazeteci onları belgeyi almak bulmak için kullanır, onlar da gazeteciyi kullanırlar. Karşılıklı bir alış veriştir bu. Gazete ve özellikle gazete yöneticilerinin ustalığı da işte burada devreye girer. Mümkün olduğunca karşısındakinin verdiği bilgiyi ülke ve haber menfaatine kullanır ve kendini olabildiğince kullandırtmamaya çalışır…

 

 

- Burada beceri ortaktır. Muhabir, editör, yayın yönetmeni birlikte becerir bunu. Bazen önemli bir bilgi çok acemi bir muhabir üzerinden de gelebilir. Acemi muhabirin bunu doğru kotarması zordur, o zaman editör ve yönetim devreye girer.

 

 

- Dikkatli dinle. Onu söylemiyorum. Muhabir bazen yaptığı işin şehvetine kapılabilir. Bunu dengelemek de editörlerin işidir. İsmail Saymaz’a acemi veya işin şehvetine kapılmıştır demek de istemiyorum sakın yanlış anlaşılmasın.

 

Ancak sonuç olarak bunun gazeteye aksediş biçimi editörlerin ve yönetimin sorumluluğundadır.

 

 

- Vallahi ben o röportajı satır satır iki kere okudum. Güzel bir işti. Ama Cemaat’in ByLock’u sıradanlaştırmaya çalıştığını hissettim. Açıkçası meselenin önemini azaltmaya çalışıyorlardı. Zaten röportajı da bu yüzden vermişler. Ama bir gazete röportajı ile bunu beceremezler. Yargı kalkıp da “Aaa, biz bu ByLock’u delil görmekten vazgeçelim” demez bu röportaja bakıp. Buradaki asıl mesele Hürriyet’in kendi içindeki yalpalamaları…

 

 

- Hürriyet aklını yitirmiş. Özgüvenini kaybetmiş. İyisiyle kötüsüyle, hatasıyla sevabıyla bir iş yaptın. İki kişi çıkıp saldırınca ne yapacağını şaşırdı Hürriyet yönetimi. Sahip mi çıksın, hata mı yaptık desin bilemedi. Ödleri patladı. Böyle korkuyla gazetecilik yapamazsın! En azından iddialı gazetecilik yapamazsın. Ya çık “Hata yaptık” de, ya da “İyi yaptık” de. Kıvranma. “Ben horozum polemiğe girmem” de kendine güveniyorsan. Ama Hürriyet’in kendine güveni bitmiş.

 

İhtiyar aslanlar gibi… Bu durum, son dönemde Hürriyet’in genel tavrı haline geldi ne yazık ki…

 

 

- Yayınlardım ancak bu şekilde yayınlamazdım.

 

 

- Öncelikle daha açık olurdum. Buluşmanın nasıl gerçekleştiğine dair daha fazla detay verirdim. Onların bize ulaştığını kesin duyururdum. Röportajın arka planını daha açık biçimde anlatırdım. Muhabirin veya editörün yorumları için ayrı bir bölüm açar ve bunların bir Cemaat’çi tarafından söylendiğinin dikkate alınarak okunması gerektiğini vurgulardım. Eğer yayınladıysam da haberime sahip çıkardım sonrasında.

 

 

 

- Hepsi arkadaşım. Dediğin gibi Özkök’le daha çok görüşüyorum ama bir araya gelince siyaset falan konuşmayız. Geyik yaparız. Yine de Hürriyet’teki bütün dostlarıma arada eleştirilerimi söylüyorum. Hürriyet benim okumayı öğrendiğim andan itibaren okumaya başladığım ilk gazete. Üstelik de meslek hayatımın çok güzel bir dönemini geçirdim orada. Hürriyet, bugün eski halinden çok uzak bir noktada ve bunu açık açık yüzlerine de söylüyorum. Orada da pek çok kişi benim fikrimi paylaşıyor. Hürriyet, gazetecilik çıtasını aşağı çektiği zaman tüm gazetelerin çıtası aşağı iniyor. Hürriyet özgüvenini kaybettiğinde medyanın özgüveni kayboluyor. Hürriyet ne yazık ki kafası kopuk tavuk gibi. Nereye gittiğini bilmeden oradan oraya koşturup duruyor...  Sohbetimiz bütün öğleden sonrasında da devam etti.. Fatih Altaylı bu. Susturabilene aşk olsun. Bakarsınız önümüzdeki günlerde kalanını da kaleme alırım.