Beş yıl güneydoğuyu dolaştım.

Çözüm süreci, kobani eylemleri, peşmerge geçişinde de Mardin Kızıltepe’de idim.

Kobani eylemlerine bazı imam hatipli öğrenciler de iştirak ettiler.

Marksist, Leninist ve Ermeni terör örgütü orada yoğun faaliyet yapıp gençlerin sempatisini cezbetti.

Bazı Müslümanlarla sohbet ettiğimizde, “TC’den görmediğimiz adaleti PKK den gördük’ diye örgüt propagandası yapıyorlardı.

Geçmişte devletin içindeki bazı yapılar gerçekten çok zulüm yaptılar.

Bir yandan örgüt bir yandan rutin dışı yapılar faili meçhul olaylara karıştılar.

Mazlumu anlamak zor olsa gerek.

Gözlemim güneydoğuda 40 yaşın altındakilerin terör sempatizanı olarak müşahede ettim. Ama güneydoğunun insanı özelikle misafirperver, cömert ve adamlıklarını da bil fiil yaşadım.

Gördüklerimden eminim diye iddia ediyordum. Bir kaç yıl önce Diyarbakır Bismil’de bir Müslüman çocuğunu örgüt dağa kaçırmıştı. Hatta orada da tıpkı FETÖ’cülükten sıkıntıya düşenleri tertemiz yapan devletin içine sızan kirli bir yapı para karşılığı temizliyorlar.

Aynen terör örgütünde de haraç alarak dağa kaçıranları kurtarıyorlardı. Bismil’de gerçekten karakterli Müslüman kardeş için ben de çaba harcadım. Ateş düştüğü yeri yakar.

 Bunca yıl Güneydoğudaki insanlar her iki yapıdan da sıkıntı çektiler.

Devletin şefkatli elini de göremediler. Daha önce devlet yüzüstü bıraktığı birçok gariban, örgüt tarafından ağır cezalara düşer olmuştu.

Korucu diye maaş verilenlerin bir kısmı da ikili oynadılar. Güven bunalımı var. Devlet adil olsa şefkat elini gösterse oradaki insanın arkasında durduğunu hissettirse, çocuklarını dağdan kurtarmak isteyen ana babalar sayısı artar.

Devlet, teröre bulaşan ahlaksızların aday olmasına, meclise taşınmasına nasıl müsaade eder anlamadım. İdareciler bu bir milat olabilir.

Adil olacağınızı örgüte karşı Kürt halkının arkasında duracağınızı, ırkçı politikaları terk edeceğinizi deklere edin.

Kürt kardeşlerimizin yanında olduğunuzu ilan edin. Onları yanınıza alırsanız terör örgütünü bitirebilirsiniz.

Çocuğu kaçırılan, öldürülen, evi yurdu yakılan, sürekli haraç ödeyen bir insanın psikolojisini de empati yapıyorum.

Diyorum ki denize düşen yılana sarılır. Onları anlamaya çalışalım. Adil bir rejim ve ümmet bilinci ile birlikte yaşayalım. Bizim ayrılmamız mümkün değil.

Kaybedersek beraber aynı gemideyiz