Mehdi Halıcı’yı 7 Nisan’da kaybettik.

Arkadaşım, Berfin Yayınları sahibi İsmet Arslan’ın Cumhuriyet Gazetesindeki ilanından öğrendim onu yitirdiğimizi.

Değerli bir aydınımızı kaybetmenin acısı oturdu yüreğime. Onlarca yıl öncesine dayanan anılar geldi aklıma. Birde her zamanki tebessümlü hali.

En son üç yıl önce İzmir Kitap fuarında Berfin yayınları standında görüşmüştük. Sonra Mavişehirdeki evinde konuğu olmuştum. Hep Konya’yı sormuştu sohbet boyunca. İzmir’de yaşıyordu ama koyu bir Konya özlemi vardı yüreğinde. Gözlerinde sorun vardı. Doktorlar ameliyat olması gerektiğini söylemişler.

“Zekiciğim, ameliyat olacağım ama korkuyorum, ya kör ediverirlerse, diye. Daha yazılacak bir yığın kitabım var, kör olursam onları nasıl yazarım? Diyordu.

İlk tanıştığımızda (1969 ya da 70) vermişti “Gülen İnek (1959)” ile “Karides Durağı (1967) adlı öykü kitaplarını. Hukuk doktoruydu, İstanbul Cadde üzerinde bir binanın üçüncü katındaki bürosuna ara sıra uğrardım.

Aydın bir ailenin üyesiydi. Ağabeyi FeyziHalıcı Çağrı Dergisini yayınlıyordu. Bu gün yayınladığı kitap sayısı yüzü geçmiştir Feyzi ağabeyin. Çağrı Dergisi Varlık’la birlikte günümüzde yayınlanan en soluklu dergilerden biri. Kardeşi Nevin Halıcı bir halkbilim araştırmacısı. Konya ve Anadolu yemekleri üzerine kitapları var.

Üretken bir insandı. Bir yandan mahalli gazetelerde köşe yazıları yazıyor, bir yandan toplumsal örgütlenmelerde yer alıyordu. Üç yıl Konya Gazeteciler Cemiyeti başkanlığını yürüttü.

“Türk Şiirinin Altın Kitabı”nı 1970 yılında yayınladı. Konya türkülerini en iyi söyleyenlerden biri olarak anılan Nuri Cennet’le birlikte hazırladıkları “Konya Sazı ve Türküleri” kitabı 1985 yılında yayınlandı. 1988 yılında Yugoslavya’da Türkçe yayınlanan Sesler Dergisine “Türk Hikâyeciliğinin dünü ve bugünü” adlı bir antoloji hazırladı. Bu antolojiye benim de “Çocuk” adlı bir öykümü almıştı. Bir antolojiye giren ilk ve son öyküm oldu “Çocuk.”

Mehdi Abi, sanırım son yazılarından birini de Çalı’nın 100. sayısı için yazma iyiliğinde bulundu.

1980’li yıllardan itibaren Kürt kültürü ile ilgilenmeye başladı. Bu konudaki makaleleri çeşitli dergilerde yayınlanıyordu. 1991 yılında “Kürt Tarihi ve uygarlığı”nı, 1992’de “Kürt Mutfak Kültürü ve Kürt Yemekleri”ni yayınladı.

Bir Konya Çelebisi, bir gönül adamıydı Mehdi Halıcı. Yüzünden gülümsemesi eksik olmayan bir gönül adamı ve yurtsever bir aydındı. Değerli eğitimci yazarlarımızdan Zeki Büyüktanır, özverili bir çalışma ile onun biyografisini kitaplaştırdı. “Mezopotamya Bilgesi Cemşid Bender adı ile 2006 yılında Berfin Yayınları tarafından yayınlanan kitap, Mehdi ağabeyin yaşamöyküsünü bir roman tadıyla veriyor.

1927 doğumluydu. Yaşlı ve çeşitli sağlık sorunları vardı ama daha yazacak çok şeyi vardı. Nur içinde yat Mehdi Abi.

Not: Son kitabı, 2007 Mevlana yılına bir armağandı. Kendi yayınlamıştı. “Selçuklu’dan günümüze Konya’da iz bırakanlar” Geçmişin Konya’sına dair onlarca yazı var içinde.