Geçen hafta Burkina Faso hayatı, bizim için çok zengin ve koşturmacayla geçti. Türkiye’den misafirlerimiz vardı. Ankara’da bünyesinde birçok özel okulu barındıran bir vakıf, değişik paylaşım ve dokunuşlar için bu kara kıtada ziyaretteydi. Öncelikle bizimle beraber birkaç günlerini ayıran ve buranın havasına ortak olan misafirlerimize bir kez daha teşekkür ederim.

               Bir köy ziyaretinden dönüyoruz. Yolda ikindi namazı için bir kasabada durduk. Afrika’da namazları vaktinde kılmak, çok önemli ve vaz geçilmez bir alışkanlıktır. Burada her yer birbirine benzer. Ama sonradan bu kasabada ve bu mescitte ilk kez namaz kıldığımı fark ettim.

               Biz caminin önünde durduğumuzda cami çevresinde abdest alan kızlı erkekli birçok öğrenci vardı. Öğrenci dediklerim de çok büyük değil. Hepsi de ilkokul öğrencisi. Bu kadar çocuğu bir arada abdest alırken görmek ilginç gelmişti. Sonra bir plastik ibrik bulup biz de abdestimizi aldık. Burada çeşmeler ya yoktur. Ya da hiç kullanılmaz. Tüm abdestler mutlaka ibrikle alınır. Böylece çok daha az su kullanılmış olur. Suyun değerini bilen bir toplumdur burası…

               Tam caminin içine girerken ilerdeki bizim için çok değişik ve dikkat çeken gelen bir görüntüye gözüm takıldı. Meğer caminin 300-400 metre ilerisinde bir ilkokul varmış. Okulun bahçesinde bir öğretmen imam olmuş ve sanırım 300 ün üzerinde küçücük çocuk da arkasına saf olmuş ve ikindi namazını kılıyorlar. Az önceki abdest alanlar buradaki namaz için hazırlık yapıyormuş. Uzaktan resimlerini almak istedim ama olmadı.

Yani cami bahçesinde gönüllü bir öğretmen ve arkasında açmış üç yüz kadar çiçek… Öğretmenin fedakârlığı, öğrencilerin namaz aşkı, ailelerin katkısı, başka dinlere mensup olan öğretmen ve öğrencilerin gösterdiği anlayış… Çiçek çok yani…

               Tabi insanın aklından ne hatıralar geçiyor bir anda… Adlarını anarak bu yazının insicamını ve sayfanın maneviyatını bozmayacağım birçok namaz düşmanın hatırlayıverdim. Cuma namazına gittiği için öğrencileri kameralara çeken ve onların bu davranışını suçmuş gibi afişe edenler, gözümün önünden geçiverdiler. Bunlar aslında insan haklarına, demokrasiye ve dini özgürlüklere son derece saygılı (!) olmaya söz vermişlerdi. Ve hepsini sadece laiklik için yapmışlardı.  Daha nice acı olay… Allah tekrarını göstermesin…

               Yıllar önce bir seçimde komşu kasabada görevliydim. Öğle vakti okul müdürü arkadaşa namaz kılmak için uygun bir yer sordum. Böyle bir şeyin okulda mümkün olamayacağını söyledi. Ben ısrar edince odasına bir karton bulduk. Beni odaya aldı. Odayı üzerimden kilitledi. Kimsenin görmemesi gerekiyordu… Zira çok yasak ve kötü (!) bir iş yapıyordum… Ben namazı bitirdim. Biraz sonra da gelip beni çıkardı. Elbette böylesi bir fedakârlığı bile teşekkür etmek için yeterliydi.

                Oysaki bizim laikliği kılıç olarak kullananlara inat Burkina Faso da laik bir ülke. Aynı okulda hem Hristiyan hem de putperest öğrenci, Müslüman olanlarla beraber eğitim görüyor. Çok farklı dini inanca sahip öğretmenler de görev yapıyor. Ama kimsenin bahçede toprağın üzerinde kılınan bu namazdan rahatsızlığı da yok.

                Burada daha önce Perşembe günleri okullarda ders yapılmazdı. Bu yıl bu uygulama Çarşamba öğle sonuna alınmış. Ne yapılır o günde? Hristiyan öğrenciler kiliseye dini eğitim almak için giderler. Bu konuda kimsenin de şikâyeti olmaz. Böylesi bir dini eğitime imkân tanınır.

               Yazının buraya kadar olan bölümünü okuyan birçok dostumun, “Ama sen bugün tüm okullarda mescit olduğunu bilmiyor musun? Artık şimdi kimse elinde kamera ile namaz kılanı kovalamıyor…” Diyeceğini biliyorum. Bugün var. Ama bunların geçici ve gündelik politikaların ürünü olmasından korkuyorum. Bu acıları yaşatanların kinleri daha mı bilendi diye de endişe duyarım…

               Okul bahçesinde toprağın üzerine açmış çiçekleri sizin için de seyrettim.