Başakşehir yenilgisi sonrası taraftarın UEFA gibi söylemlerde bulunmasının ne kadar yanlış olduğunu söylemem, anlam veremediğim bir şekilde tepki çekti. Aklı başında bir kaç kişi “evet haklısın. İki yıllık ligde kalma başarısı Avrupa macerasını hazmetmeye yetmez” derken “hayallerimizle oynama” diyenlerin sayısı hayli fazlaydı.

Başakşehir maçından önce Aykut Kocaman’ın “UEFA dediklerine bakmayın. Üç hafta önce ıslıkladılar” demesini ve Anadolu takımlarının çıkışlarının sürekli olmayacağı gerçeğini kimse göz önünde bulundurmuyor.

Nitekim Konyaspor’u biraz iyi çalışan Abdullah Avcı, 4 golü verip Aykut Hoca’yı Konya’ya. O da hemen dersini çıkarıp Gençlerbirliği maçına daha farklı çıktı. Bal yapmayan Bajic yerine Ömer Şişmanoğlu’nu oynattı. Asıl önemlisi ise sürekli sorun yaşadığı sol kanatı sağlamlaştırdı. Sol açığı boş bırakıp Mehmet Uslu’yu berbat hatalar yapmaya sevk eden Meha bölgesini ilk yarı hiç terk etmedi.

Takım genel olarak düzenli bir görüntü sergilerken Gençlerbirliği de kontrollü oynamayı tercih etti. Oyuncularını fazla rakip sahaya yığmayan Aykut Kocaman’ın ilk golü yiyip bocalayan taraf olmak istemediğini işaret ediyordu.

İlk yarı akılda kalan tek pozisyon Rangelov’un bencilce yan ağlara gönderdiği top oldu.

İkinci yarı 55-60 arası Konyaspor gole çok yaklaştı. Sonrasında ise Gençlerbirliği topu ayağında tutarak Konyaspor’u 90. dakikaya kadar uyuttu. Savunmasını orta sahaya yaklaştırıp zaman zaman Konyaspor sahasına kısa paslarla gidince Kocaman’ın öğrencileri oyunu rakip sahaya bir türlü yıkamadı.

Başakşehir maçına göre daha ne yaptığını bilen bir Konyaspor izledik ancak haftalarca etkili futboluyla adından söz ettiren Konyaspor’un yarısı bile yoktu sahada. Gençlerbirliği ile maçtan önce oturup “puanları paylaşalım” deseler ancak böyle futbol oynanırdı.

Geçen maçta sıfır pozisyon vardı. Gençlerbirliği’ne karşı iki pozisyon ve bir puanı kar saymak gerek. Bir kaç hafta böyle gidecekler. Sabırlı olmak gerek. Panik yok. Çünkü önemli bir zaiyat yok.