En güzel parfümdür yağmur

Toprağın teninde

Sonbaharın bu son günlerinde yağan yağmur, parkları bahçeleri tam bir hüzün rengine boyadı. Yerlerdeki ıslak kuru yapraklar, gönlümüzün içindeymiş gibi üşütüyor duygularımızı. En çok bu mevsim hatırlatıyor bize aşkı ve ölümü. Kuşlar bile birbirlerine sokulurken, insan sevdiğini yanında istiyor. Hele bir de orta yaşı geçmişsek, daha da korkuyoruz kendi tenhalığımızdan. Yalnızlığımızı kuru dalların ıslak teninde görünce ürperiyor içimiz. Sokakların soğuğunu bir bardak çayla ısıtmaya gücümüz yetse de, masamıza gelen tek çayın dumanında yalnızlığımız yüzümüze vuruluyor. Yaşanmamış bir ömrün sonu pencerelerden giriyor gözlerimize.

Şairlerin mevsimidir sonbahar. Dökülen gazeller kadar çoktur, kağıtlara düşen mısralar. Ve lohusa bir kadının yüzü gibi sarıdır şiirlerin rengi. Dudakları dumanlı, gözleri buğulu, en az kuru yapraklar kadar acizdir şairler rüzgarın önünde. Dolaşır dururlar sokaklarda, caddelerde. İçlerinde biten yazdan kalma bir sıcaklık, ellerinde serap olmuş bir elin hayali... Ne giydiği palto ısıtır, ne sarındığı kaşkol. Zira tenlerinden üşümez şairler, kalplerinden başlar buz tutmaya kış.

Artık ne yana baksan bir hüzün, ne yana dönsen bir şiir. Can sularını köklerine çeken ağaçlar, uzak diyarlara giden kuşlar, başlarını içine çekmiş vefakar serçeler, soğuk sokaklar, daha sıkı giyinmiş insanlar, ıslak çimler ve tabi nefesi buz gibi bir rüzgar. Hepsi birer ayet gibi, insana bu dünyada misafir olduğunu fısıldıyor usulca. Şiirin ülkesinde ölümsüz olmak istiyor şairler ve duygularını kelime hazinelerinden zenginleştirip, yarına çiviliyorlar.

İşte bir şair ve işte onun şiiri. Gönlümün hazan takviminden sizlere bir hüzün demeti:

SOKAKLAR HAZAN BUGÜN

İçimde soğuk bir rüzgar

Sokaklar hazan bugün

Uçuşuyor dökülen yapraklar

Bütün bir yazın hikayesi

Rüzgarın avuçlarında

Çok uzaklardayım şimdi

Gençliğin çapkınlığından 

Kurundan

Yazdan kalma günler gibi

Geçip gidiyor genç kızlar

Parkın parkurundan

Öyle bir mevsim

Öyle bir an ki

Kıyamete doğmuş 

Son çocuk gibiyim

Her şey yaşanmış, bitmiş

Ben gelmişim sanki

İçimde soğuk bir rüzgar

Sokaklar hazan bugün

Ulu çınarların da

Körpe fidanların da

Yaprağını döküyor sonbahar

Banklarda oturan insanlar

Dökülen yapraklarda

Hatıralarına bakınıyor

Melale bürünmüş cadde

Umutlar tutarsız

Ellerinde donmuş dualar

Günün ortasında kalakalmışlar 

Gözler gökler gibi bulutlu

Gönüller çocuklar gibi arsız

İçimde soğuk bir rüzgar

Sokaklar hazan bugün

Yeni biçilmiş çimlerde

Yar kokusu

Budanmış güller

Yaşanmamış arzular gibi

Yapraktan çok dikenler var

Kül rengi gökler

Boyamış yeryüzünü

Bir de kısa günler gibi

Yüreğime çökenler var

Şerha şerha yarılmış içim

Her birinde çizili kalmış

Gidenlerin ayak izleri

Göçmen kuşlar çoktan gitmiş

Ötüşüyor sığırcıklar, kargalar

Bana bakıyor bir serçenin güzleri

İçimde soğuk bir rüzgar

Sokaklar hazan bugün