Konyaspor deplasmanda kazanıyor. İç sahada kaybediyor. Konya’da takımın futbolcusuna, teknik direktörüne bir şeyler oluyor. Onlar “Yok öyle şey” diyor. Alın size “Yok”. Konyaspor -Gençlerbirliği: 2-2.

Öncelikle şunu söylememiz gerek. Geçen hafta Hacettepe galibiyetinden sonra da belirttim. Teknik direktör Giray Bulak takımı artık yapboz olmaktan çıkarmalıdır. Her maçta farklı bir kadro. Sanki hafta içi taktik antrenmanları başkası yapıyor. Antrenörler rapor vermiyor. İki santraforla başlamak çok güzel. Ama ikisi de ağır. Tehoue’yi ikinci yarının hemen başında çıkararak hatadan dönmek de güzel. Fakat olmuyor. Bunun verdiği diğer mesaj şu: “Ben bunu yaptım ama kusura bakmayın. Tutmadı. İlk yarı boşa gitti. Şimdi inşallah ikinci yarı halledeceğiz”

Erdal Kılıçarslan’ın ikinci santrafor olarak Veysel’in yanında oynaması gerektiğini 10 hafta boyunca izleyen herkes anladı. Sağ kanata koyduğunuz zaman defansa gelmekten hem hücum gücünü düşürüyor hem de Cihan’ın çıkış yolunu kapatıyor.

Keza İsmail’in de 10 haftadır tecrübesinin hatırına oynatılmasının saflık olduğunu da herkes anladı. Böyle tecrübe mi olur? Defans oyuncusu hem de son adam, santraforu kucağına alması gerekirken önünde duruyor. Yok böyle savunma. Stoper sorunu çözülmediği sürece Konyaspor gol mahkumu.

Maç 2-0. İçimden diyorum ki; “Bir tane bile genç yok kadroda. Uğur Yanıkdemir mecburiyetten kulübede. Isınmaya bile çıkarmıyor Giray Bulak. Raşit Çetiner’in yüzünden bunlar. Futbolcuların hepsi en az 5 yıl Süper Lig tecrübesine sahip.”

Yani artık maçın bittiğini düşünerek başka şeyler düşünüyorum. Ama ben düşünürüm. Sahadaki “Tecrübeli” arkadaşların işi düşünmek değil ki oynamak. Unuturlarsa kulübeden hatırlatırlar. Ama o da “sinirinin” kurbanı. Hakemlerden anlayış bekliyor.

Yok böyle tecrübe. 5 dakikalık baskıyı kaldıramıyorlar.  

Ama bu futbolcuların Sivas deplasmanından galibiyet getirme ihtimali var.