Antalyaspor ve Shaktar maçlarındaki Konyaspor gitmiş, sanki yerine başka bir takım gelmişti. Gençlerbirliği maçının ilk yarısında Konyaspor’u tanıyamadım. Son derece vasat bir takım olan Gençlerbirliği karşısında ne doğru dürüst top çaldılar ne de oyunu çok iyi açan pas koridorları oluşturabildiler.

18. Dakikada gelen Gençlerbirliği’nin golüne kadar vasat da olsa rakibi ciddi şekilde hafife aldılar. Aykut Kocaman UEFA maçında oynayan Jensson, Bajic ve Miloşeviç’i kenara oturttu. Bu son derece normal ancak sahadaki futbolcuların sürekli yerlerini kaybetmesi, birbirlerini unutmuş gibi oynaması son derece garipti. 20 ile 35. Dakikalar arası Aykut Hoca kulübeden hiç çıkmadı. Çok sinirli olduğu belliydi.

Dikkatimi çeken başka bir şey ise takım hücum yaparken sağ ve sol beklerin ileri çıkması, Volkan’ın savunmanın içine girip 3-5-2’ye benzeyen bir görüntü ortaya çıkmasıydı. Hiçbir oyuncu bu alışılmadık hamlenin gereğini yapamadı. Rehavet daha doğrusu zihinsel yorgunluk,, Shaktar maçında 120 km koşmanın verdiği fiziksel yorgunluk ve hücumdaki yayılış değişikliği nedeniyle ilk yarı Gençlerbirliği’nin kalesine bile yaklaşamadılar.

İkinci yarıda taraftarın harika desteğiyle ancak 10 dakika baskılı oynayan Atiker Konyaspor, sonrasında yine basit top kayıpları ve kanatlara topu taşıyamadığı için Gençlerbirliği karşısında varlık gösteremedi.

Kocaman’ın 60. Dakikada Meha ve Hora’nın yerine Bajic ve Miloşeviç’i alması da neredeyse hiçbir fark yapmadı. Konya’daki 16 maçlık yenilmezlik serisi bitecek mi diye birbirimize sorarken Gençlerbirliği savunması 88. Dakikada Konyaspor’a acıdı ve kendi kalesine bir gol attı. Bu gol olmasa Yeşil Beyazlılar’ın o futbolla gol atması neredeyse imkansızdı.

Konyaspor çok kötü oynadığı bir maçı büyük bir yara almadan atlattı. Beşiktaş maçı berabere bittiğinde “Beşiktaş puanı kurtardığına dua etsin” demiştim. Bu kez Konyaspor şükretmeli. Tabi hem Aykut Hoca hem de futbolcuların çıkaracağı önemli dersler var. “Yenilmedi ya kardeşim” demeyin. Konyaspor’dan herkes çekiniyor. İç sahada kaybederse rakiplerin gözü açılır. Dikkat etmek gerek. Büyük takım olmak öyle kolay iş değil.