Öğrenciler karnelerini aldılar. Yarı dönemlik ektiklerini biçtiler...

Anne-babalar olgunlukla karşılamalılar çocuklarının getirdiği tabloyu.

Hattâ kendi karneleriymiş gibi tepki vermeliler. İlgi ve alakadar olmalılar çocuklarına.

Her şeyin normal karşılanmasını, hayatın sürprizlerle dolu olduğunu, herkesin hayatında inişlerin ve çıkışların olabileceğini, önümüzdeki diğer dönemde eksikliklerin giderilebileceğini uygun bir dille paylaşmalıyız çocuklarımızla.

Onları destekleyen ve biraz daha gayrete getiren, yapabileceklerini öğütleyen bir tavır almalıyız. Onların karşısında değil de yanlarında olduğumuzun, karnelerin ailemizin karnesi olduğunun bilinciyle paylaşmalıyız sonuçları.

Çocuklarımızın kişiliklerini, yeteneklerini, farklılıklarını, başkalarıyla kıyaslamadan, şahsına münhasır özgür bireyler olduklarını, neleri başarabileceklerini bilerek hareket edelim.

Çocuklarımızın üzerine dünyanın sonu gibi felaket tellallığına soyunmayalım. Hakaret ve aşağılayıcı söz ve davranışlardan kaçınalım. Çocuklarımızın bu ülkenin varisleri olduklarını unutmayalım. Sorumluluk bilinçlerinin gelişmesi için onlara güvendiğimizi hissettirirsek özgüvenlerini artırmış oluruz.

Çocuklarımız kendilerine güvendiğimizin, takdir ettiğimizin, sevgi ve ilgilerimizden dolayı kendilerinden bir şey beklemediğimizin, onları her hal-u kârda seveceğimizin ve ilgileneceğimizin, söz ve davranışlarıyla ailemizi temsil ettiklerinin farkına varırlarsa ikinci dönemde işi daha sıkı tutacaklarını düşünüyorum.

Mutlu ve huzurlu çocukların yine mutlu ve huzurlu ailelerde yetiştiklerini hep söyleriz. Bu yüzden önce ailelerimizde insicamı, sevgi ve huzur ortamını oluşturmak zorundayız.

İkinci dönemde öğretmenleriyle, okul idareleriyle, sınıf arkadaşlarıyla sık sık iletişime geçip, çocukların kendilerine değer verildiğini, takip edildiğini, kendilerinden başarı beklendiğini hissettirmek durumundayız.

Çocuklarımıza deşarj olabilecekleri sportif, kültürel alanlarda gerekli fırsatları ve imkânları da sunmayı ihmâl etmemeliyiz.

Öğrencilerimize hayırlı tatiller ve biz velilere de çocuklarımızın önce Allah(cc)’a kul ve Peygamber(sav)’ine ümmet olma, sonra da kendine, ailesine, vatanına-milletine ve tüm insanlığa hayırlı bireyler olarak yetişmeleri yolunda sabır, sükûnet ve inançla gayret etmelerini diliyorum.

Allah(cc)’a emanet olun…