Ey oruç!

         Tüm ağırlığınla dokun hücrelerime, hışımla sars, olabildiğince etkile beni. Yerlere kapaklandır, taşlara, topraklara sürt yüzümü. Ezan-ı Muhammedi’nin dilinde çınladığı Bilal’ın üzerindeki kaya gibi ez beni. Nefes almama müsaade etme. Çatlak sesimden iniltiler, yakarışlar yükselsin gökyüzüne.

         Ey oruç!

         Dağlar gibi yükselen ve kesintisiz harlanan kızıl ateşlerde yak beni. İbrahim Peygamber’in atıldığı, çılgınlığı peşinden sürükleyen alevlerin ortasına düşür. Bedenimi ve yüreğimi uslanmaz bir yangın meydanına çevir.

         Ey oruç!

         Özgürlüğümü bütünüyle kısıtla, mahkûmluğumu genişlet benim. Ebu Gureyb’in Guantanomo’nun işkencesini yaşat. Ekmeğime katık olacak bütün menüler dertlerle dolu olsun. İsrail Zindanları kadar mutluluk, rahatlık bahşet. Eziyetten başkasını çok gör bana, yoksulluğun ölümcüllüğünü, çaresizliğin şaşkınlığını fazlasıyla tattır.

         Ey oruç!

         Korkut, başkalaştır, sars beni. Züleyha’nın göz hapsinde tutuklu kalmış, ihtiraslı bir Yusuf gecesi yaşat. Güneşimi batır, yağmurumu yağdırma, çölleştir iklimimi. Nimetleri uzak tut benden. Soluğumu sıkıştır. Nefsimi daralt, boğ.

         Ey oruç!

         Susuzluktan kavur ciğerlerimi, dudaklarımı kurut, dilimi damağıma yapıştır. Bir Kerbela günü hatırlat Hüseyin’i unutan dağarcığıma. Safa ve Merve arasında kendini paralayan Hacer gibi, bir damla su için telaşlandır beni. Koştur, süründür, emeklet. Gözlerimin içine bakar haldeyken İsmail’imi erit. Elden hiçbir şey gelememesinin ve zayıflığın dürtüklediği hıçkırıklarla evrenimi çınlat.

         Ey oruç!

         “Ben”im için ölüm ol, bizim için diriliş ol. “Ben”im için arayış ol, bizim için buluş ol. HEPİMİZ İÇİN KURTULUŞ OL.