“Evet” ve “Hayır” cephesinin taraflarına veya bileşenlerine bakalım;

HAYIR CEPHESİ

-Köprüye yola baraja, hastaneye bile “hayır” demeyi muhalefet etmek zanneden,  

Kemal beyin genel başkanlığını yaptığı Türkiye’ni müzmin muhalefet Cumhuriyet Halk Partisi…

-Sırtlarını dayadıkları terör örgütlerinin gelip kendilerini hapisten çıkarmasını bekleyen, bölge halkı nezdindeki itibarları da iki paralık olmuş Halkların Demokratik Partisi…

-Temel Karamollaoğlu’nun genel başkanlığını yaptığı  “hayır diyeceğiz” deyip de  “hayırcı cephede anılmaktan” fevkalade rahatsız olan Saadet Partisi…

-Halk Tv ve Ulusal Kanal’da sıkça gördüğümüz Meral Akşener’in başını çektiği

hala Pensilvanya’dan medet bekleyen Milliyetçiler…

-FETÖ düşmanı ama ondan kat be kat Recep Tayyip Erdoğan düşmanı Doğu Perinçek’in Vatan Partisi…

-İP, SİP, EMEP, ESP, HKP, HTKP, KP, SYKP… gibi çoğunun açılımını ‘google’e yazmadan öğrenemeyeceğiniz sosyalist, komünist ve hatta ne idüğü belli olmayan ideolojiye sahip marjinal partiler hatta çoğu parti değil örgütler…

-DYP, ANAP, DP gibi artık siyaset çöplüğünde yaşayan partiler…

-Abdüllatif Şener’in kurduğu Türkiye Partisi gibi çöplükte doğmuş, çöplükte yaşamış, çöplükte ölmüş partiler…

-Avrupa ülkeleri, Amerika, İsrail…

-Bilimum Türkiye düşmanları…

-Bilimum İslam düşmanları…

EVET CEPHESİ

- 15 yıldır vesayet odaklarını bunun yanında beyindeki tabuları da yıkan Adalet ve Kalkınma Partisi…

- Gidenler, atılanlar çıkınca hakiki ve öz ülkücülerin kaldığı diyebileceğimiz bilge devlet adamı Devlet Bahçeli’nin Milliyetçi Hareket Partisi…

- Verdiği kararla Merhum Muhsin Yazıcıoğlu’nun kemiklerini sızlatmayan Büyük Birlik Partisi…

- İslam ülkelerinin yönetimsel anlamda herhalde çoğunluğu ama İslam halklarının İslam ümmetinin tamamına yakını…

- Türkiye dostu ülkeler…

- Dili, dini, ırkı ne olursa olsun zulüm gören, çile, ızdırap, yoksulluk çeken, emperyalist düzende sömürülen mazlum milletler…

***

Tabloya bakınca şunu görüyoruz “evet” grupsal anlamda sayıca az…

Arkalarında dev güçler de yok!

Hayır cephesi ise kalabalık ama toplayınca kendilerine gerekeli yeterli sayıya bir türlü ulaşamıyorlar…

Temeller, fikirler, ideolojiler “çürük” olunca, 3 çürük yumurta 1 sağlam yumurta etmiyor…

***

Bir de mutlaka dikkatinizi çekmiştir;

Hayırcılar sokaklarda, meydanlarda yok!

Hani nerede hayır otobüsleri?

Hani nerede hayır mitingleri?

Hani nerede hayır stantları?

***

Sayın Kemal Kılıçdaroğlu, Konya’ya geldi bir otel odasının salonunda toplantı yaptı.

Geçen televizyonda gördüm, Diyarbakır’da ufacık bir salondaydı.

Mahalle düğünlerine gitse çok daha kalabalık kişiye hitap etme şansını bulur…

***

Tablo şunu anlatıyor;

“Hayır”cılar savundukları şeye kendileri de inanmıyorlar…

Milletin karşısına çıkma cesaretini bulamıyorlar…

Neden hayır denmesi gerektiğini anlatamıyorlar…

15 yıldır ağızlarına sakız ettikleri; “diktatörlük”, “tek adamlık” söylemlerinden öte söyleyecek sözleri yok…

Eski Türkiye’nin; “Türkiye İran olacak”, “Şeriat gelecek” söylemleri gibi bu söylemler de iyici de cıvıdı.

Millet bunlara prim vermiyor.

Bir söyleyene bakıyor bir de söylenen kişiye…

***

Oysa kendileri de biliyorlar ki, “Başkanlık Sistemi” bu ülkenin lehine…

Kendi makamlarının geleceği için aleyhlerine olabilir ama bu ülkenin lehine…

Pire için yorgan yakma tarzı politika yerine çıkıp “Evet bu sistem ülkemizin lehine, buna hayır dememiz mümkün değil” deyip varsa itiraz ettikleri maddeleri; “Şu şu maddeler yeniden düzenlenmeli, geliştirilmeli, değiştirilmeli” deyip kamuoyu oluşturulsalar, katkı sağlasalar, yaşadıkları bu ülke için millet için bir şeyler yapmış olurlar…

Bunu sayın Devlet Bahçeli son süreçte çok da güzel yaptı.

İktidarı yönlendirdi, sürece katkı yaptı.

***

İşte yeni Türkiye’nin önündeki en büyük engellerden birisi de bu köhnemiş, ayak bağı” muhalefet anlayışıdır.

Sanırım; 16 Nisan’ın en önemli kazanımlarından birisi de bu “köhnemiş muhalefet” anlayışının çöplüğe gidecek olmasıdır.