Hasretin lügatimizdeki karşılığı tek kelimeyle ifade edilir ki bu da özlemdir.[1] Yazımızın esasını teşkil eden bölüme girmeden önce “özlem” kelimesi ile ilgili düşüncelerimi bir yazımızdan müstefid olarak okurlarımıza hatırlatmak faydalı olur kanaatindeyim: “Özlem, hasret, gurbet, hepsi de ayrılığın hissiyatta ortaya çıkardığı nağmenin sese ve harf guruplarına dökülmüş halidir. Özlenen ise her ne kadar hissiyatın etkisine maruz kalan bir nesne vaziyetinde olsa da öznenin ta kendisidir. Zira özlenenden bağımsız bir özlem düşünülemez. Karşınızdakine “Seni özledim” dersiniz. Oysa özleme hissi özlenenin sizde bıraktığı etki sonuca sizde vücuda gelen bir tepkidir. O yüzden bizim dilimizde  “seni özledim” e alternatif olarak “Kendini özlettin.” ifadesi yaygın olarak kullanılmaktadır. Bence bu ikinci ifade “Seni özledim”den daha güzel anlatır özlenenin özlemine maruz kalmayı. Zira özlenen olmadan özlemek olmaz ki. Aynı durum sevgi ifadesi için de geçerlidir. Siz şayet birini karşınızdakinin size kendini sevdiren hali olmazsa sevemezsiniz ki. Onda olan bir şey vardır ki –bu illa ki somut bir şey olmaması lazım gelir- o şey size kendini sevdirir. Karşınızdaki size “benim ne rolüm var” dese de mesele onun rolü değil onda olanın rolüdür. Özlem de böyle bir şeydir. Fiili anlamda özlenin  rolü olmasa da özlemin nedeni özlenendir. Tıpkı sevginin nedeni sevilen olduğu gibi…”[2] Tabii ki subjektif bir yaklaşım zaten “düşüncem” ifadesi de bunu açıklıyor. Sonuçta konumumuzun esasını hasreti konu alan şiirler teşkil etmektedir ki, şiir -yine subjekif bir yaklaşım olduğunu söylememe bilmem gerek var mı?- bir anlamda şairin hayatı ve kelimeleri  –ki bunun içine gündelik hayatta kullanılandan arkaikine varana dek her kelime girer- algıladığı şekliyle ifade eder. İcazlı olarak ifade etmek gerekirse hayata,nesnelere ve kelimelere yeniden anlam yükler. Yukarıdaki metni de şairane bir mensur metin olarak telakki ederseniz bir problem kalmaz kanaatindeyi…

                 Hasrete dönüyoruz tekrar. Bu kelimeyle ilgili dilimizde pek çok deyim bulunmaktadır: “Hasret çekmek” “Hasret gidermek” Hasret kalmak” “hasret gitmek” gibi…[3]

       Bu yazımızda ve bu yazıya bağlı diğer yazılarda hasret konusuna örnek teşkil eden şiirlerden bir seçki oluşturarak üzerinde durmaya çalışacağız. Tabi ki bunları belli başlıklar altında tasnif etmeye çalışacağız:

1-Sevgili Hasreti: Bu tarz şiirler genellikle sevgiliye olan özlemi dile getiren şiirleridir. Şair ayrı kaldığı sevgilisine olan özlemini ifade eder, Rüya Deniz Demir’in bir şiirinde olduğu gibi:

 “Hasret’çe sevdim seni
Hasret’çe kokladım saçlarını
Hasret’çe düşündüm seni
Hasret’çe sevdim seni…

Adını Hasret koyuyorum her teline dokunuşunu sazının
Adını Hasret koyuyorum her tele vuruşunda bir damla yaş
Adını Hasret koyuyorum her tele dokunuşunda kucaklıyorum
Adını Hasret koyuyorum her tele dokunuşunda seviyorum Hasret’i…

Seni Hasret gibi seviyorum
Seni Hasret gibi özlüyorum
Seni Hasret gibi kokluyorum
Seni Hasret gibi kucaklıyorum…

Rüyamda bin yıllık bir Hasret yaşatıyorum
Rüyamda bin yıllık bir Hasret’e tutuklu kalıyorum
Rüyamda bin yıllık bir Hasret’e ağlıyorum
Rüyamda bin yıllık bir Hasret arıyorum…

Ellerimde bir çırpınış Hasret’çe
Ellerimde bir haykırış Hasret’çe
Ellerimde bir hayat Hasret’çe
Ellerimde bir damla Hasret’çe…

Türkü türkü kokluyorum seni Hasret
Türkü türkü kucaklıyorum seni Hasret
Türkü türkü özlüyorum seni Hasret
Türkü türkü tutunuyorum sana Hasret…

………..

Bırakma ellerimi bir türkü gibi Hasret
Tuttuğun sazın aşkına Hasret
Söylediğin türkü aşkına Hasret
Allah aşkına gitme Hasret…”[4] Görüldüğü gibi şair sevgiliye olan hasrete hasret kaldığını ifade ederken sevgilinin adını hasret koyuyor ve bir zaman sonra hasrete olan hasretini ifade ediyor. Kim bilir belki de bilmediğimiz bir visal şaire ayrılığı özletmiş olabilir.