Sevgili nitelikli okurlar; hayattan zevk almadığınız, mutsuz olduğunuz, canınızın sıkıldığında hatırlayacağınız, aklınıza getirmeniz gereken müthiş bir hikaye...

“Üniversite mezunu sınıf arkadaşları, yıllar sonra buluşurlar. Profesörlerini ziyarete giderler.

Profesörün evinde koyu bir sohbet başlar…

Kimi işinden memnun değildir, kimi kocasından.

Kimi kaç yıldır o arabayı istemektedir.

Bir diğerinin kayın pederi hastadır, ‘yoruluyorum’,

’Mutsuzum’,

‘İşimi değiştirmek istiyorum’,

‘Ev yetmiyor, bu araba eskidi’,

‘Teknem olsa’,

‘Bu şehri sevmiyorum’,

‘Çocuklar okula başlayacak, o kolej mi, bu kolej mi?’

Profesör bu yakınmaları gülümseyerek izler..

Sonra seslenir...

Ben bir kahve koyayım size...

Mutfağa gider, koca bir termosa misss gibi bir kahve hazırlar, bir tepsi alır, içine fincanları dizer.

Salona gelir, fincanları ve termosu ortada duran sehpaya bırakır.

-Hadi. Fincanlarınızı alın, kahvenizi koyun...

Herkes uzanıp bir fincan seçer…

Önce en güzel ve değerli olanlar seçilir, sona kalanlar kulpsuz ya da daha özensizlerdir.

Kahvelerini de doldururlar ve birer yudum alırlar…

– Ohhh. Nefis ya. Mis mis… Ne kadar ihtiyacımız varmış… Hocam çok sağolun, çok iyi geldi vs...

Profesör gülümseyerek bakar onlara.

Ve sonra söze başlaaar…

Ah benim toy canlarım.

Tepsiyi ilk getirdiğimde düşünmeden en güzel fincanı seçmek için elinizi uzattınız… Hatta bazı fincana aynı anda üç el uzandı.

Aynı yaşam gibi…

Her şeyin en düzgününü istesek de, bazen bizim dışımızda gelişen olaylarla, bize kalanlar eksik parçalı ya da, kulpsuz renksiz, daha durgun olabiliyor…

Şimdi hepinizin elinde çok farklı fincanlar var değil mi?…

Birinin kenarı kırık, biri diğerinden küçük, biri sade, biri şatafatlı.

İlk yöneldiğiniz, görüntüsü itibariyle istediğiniz fincan.

Ama sonra size kalan neyse, o fincanla da yetindiniz.

Koca termostan elinizdeki farklı fincanlara hepiniz aynı mis kokan kahveyi koydunuz ve kahveyi yudumlayınca elinizdeki fincanı unuttunuz.

 Hepiniz derin ve mutlu bir ‘ohhhh’ çektiniz.

İşte hayat da böyledir canlar.

Geliş tarzı, kullanım şekli, görüntüsü farklı da olsa, hepimizin hayatı aynı.

İçilen bu kahve gibi, hep aynı güzellikte…

Lütfen hayatınızı kahvenizi yudumlar gibi deriiiiin bir ‘ohhh’ çekerek ve her anından keyif almayı bilerek yaşayın.

“Size nasıl sunulduğuna bakmadan…”

Hoşça sağlıcakla kalın ama en önemlisi, hayattan ve kahveden zevk almasını bilen adam gibi adam kalın...

Afiyet olsun.