Yazılanımı sürekli okuyanlar bilir. Ligin ilk haftaları Konyaspor’u eleştirenlere şiddetle karşı çıktım. Çünkü yeni sezon başladığı ve yeni transferler geldiği için takımın geçen yılki oyun tarzının kaldığı yerden devam etmesini beklemek yanlıştı. Süre vermek gerekiyordu.

5-6 hafta geçtikten sonra ise takımın hala bozulan oyun sisteminin düzelmediğini görünce Aykut Kocaman’a eleştirilerimi yönelttim. UEFA kupasına önkabulu nedeniyle veda edilmesini bu konudan ayrı tutuyorum. Ancak sanki geçen yıl ikinci yarıdan itibaren makine gibi çalışmaya başlayan takım teklemeye başlamıştı. Bunun en önemli nedeni transfer politikasındaki ketum tutum. Burada yönetimin hiçbir hatası yok. Kocaman tüm transferi kendisi yönlendiriyor ve bunu bana bizzat “sorumluluk bende” diyerek ifade etti.

Takımdan giden Traore ve Holmen Konyaspor makinesinin orijinal yedek parçalarıydı. Hoca bu Avrupa parçaların yerine yan sanayi denilebilecek orijinal olmayan parçalar monte etmeye çalıştı. Takımın bel kemiği olan orta saha ve hücuma dönük orta saha bu yüzden haftalarca yerine oturmadı.

Takım ne savunma yapabildi ne de hücum. Savunmadayken hücumu unutuyor, hücumdayken savunmaya dönemiyordu. Ömer Ali’nin orta sahada serbest oynamaya başlamasıyla sorun biraz çözülürken Volkan Fındıklı ısrarı makinenin diğer parçalarına da haftalarca zarar verdi.

Fakat nihayet Alanyaspor maçından beri savunma disiplini oturdu. Kayserispor maçında makine rölantide maç kazandı. Trabzonspor maçında takımda fazla süre alamayan, yedek karışımlı kadro vardı. İlk 30 dakikalık bölümde tıkır tıkır işlediler. İkinci yarı Trabzon’un baskısına hiç tepki veremeyen takıma Kocaman iki güzel müdahale yaptı. Halil İbrahim ve Ömer Ali hücum zenginliğini arttırırken savunmaya dikkatini veren rakip baskıyı mecburen azalttı.

Türkiye kupasında gidebileceği yere kadar gitmeyi hedefleyen Konyaspor için bu beraberliğin olumsuz bir tarafı yok. Takım gruptan çıkar, sonrası olduğu kadar. Bence geç Toparlandı ama Aykut Hoca’nın takımıyla ilgili tespitleri doğru çıkacak gibi görünüyor.

Geçen yılki savunma anlayışı devre arasına kadar iyice oturacak. Eğer hoca iki tane orijinal yedek parça aldırırsa takım çok daha iyi olacak. Bu arada zihinlerdeki büyük takım algısı değişmeli.Trabzonspor’un 30 yıl önceki şampiyonlukları silinse yerinde olur. Bütün imajları yerle bir oldu.

Gaziantep’ten Alanya'dan hiç farkları yok şu halleriyle. Yazık. Konyaspor da saha içi futbol organizasyonu, kulüpleşmesi ve taraftarın sürekli gelişen futbol kültürüyle Trabzon'un yerini gerçekten hak ediyor.