Konya’da başta Erbakan’ın Konya mitingi ve Özkafa’nın sahada esnaf ziyaretleriyle, Saadet Partisi teşkilatının Karaaslan’da, Ekmekkoçu’nda siyasi yasağa rağmen astığı bayraklarla oy sayısını 5-6 bin civarında artırmasını büyük başarı görenler varsa yanılır.

Bu parti AK Parti’ye vururken “bel altından” çalışmasaydı, barajın altındaki “diğerleri”nden biri haline gelmeyecekti. Gecesini gündüzüne katan, Avrupa’lardan gelip de varını yoğunu seferber eden gönüllülerin kıskandıran çalışmaları, gençlik kollarının “cihat ve şehadet arzusu”yla canlarını dişlerine takarak koşuşturması, bu partinin ‘kale’sinde bile sonuç getirmedi.

“Anladık ki bu böyle gitmez”…

Erbakan ve Kutan’dan başkasının liderliğine bu iki isim hayatta olduğu müddetçe fırsat verilmeyecekse ‘böyle gitmeyecek’…

Böyle gitmeyeceği oyların 1999’ta yüzde 15’e ve 2002’de yüzde 2.3’e düşmesinden belliydi. 2002’den sonra partideki yenilenme, bu seçimde olmasa da 2011 seçimlerinde partiyi iktidar alternatifi haline getirebilirdi ama bu şimdilik mümkün görünmüyor. Bir çok nedenin başında “Recai amcanın ilelebet lider” görülmesi, sonunda da milyonları bıktıran spam mailleri geliyor, aradaki onlarca nedeni de gerekli görürsek sıralayabiliriz.

En başta Erbakan’ın arandığı tahmin edilen “Anladık ki, sensiz olmuyor” seçim sloganıyla seçmenin karşısına çıkılması büyük taktik hatasıydı. Recai amcanın liderliğini bile tartışmalı hale getiren; onu “emanetçi” misyonuyla adeta bütünleştirmek, “ikinci adamına bile ilelebet güvenmeyecek” parti görünümü vermek, parti yönetimini rahatsız etmediği gibi, seçim planlamasını yapan ustaların (!) da başarısızlığını ortaya çıkardı.

Bu seçim adı üstünde genel seçimdi ve yerel muhalefetteki siyasi aktörlerin karizması da, potansiyeli de ülke genelini etkileyecek sonuçlar veremedi. Konya’da Recep Konuk, Mustafa Özkafa, Yozgat’ta Lütfullah Kayalar, Bitlis’te Edip Safter Gaydalı örneklerinde olduğu gibi… Tabanları bu isimlere büyük teveccüh göstermesine, hatta her birini parti lideri olabilecek potansiyele sahip görmesine rağmen, yapılan stratejik hatalar ya da iktidar partisinin yakaladığı halk rüzgarı, beklenen başarıları getirmedi.

Devletten aldıkları mali destek azaldığı için gönüllüler hareketini seferber eden Saadet Partisi, bu seçimde “iktidar”ı değil, yüzde 5’i hedeflemişti. Parti yönetiminin niyeti bir sonraki seçim için şimdiden maya çalmaktı, ancak yakın hedef bile tutmadı.

“Öyle olmasaydı da böyle olsaydı” türü yaklaşımlara gelirsek…

Kendisi Erbakan’a şeksiz şüphesiz bağlılığını bildirmesine rağmen; Özkafa’nın liderliğinin kurmaylar tabakasında kabul görmeyeceğini öngörmek zor değil. Bir zamanlar Ali Güneri’den oğlu Teoman Rıza’yı isteyerek siyasete taşıyan Erbakan, partiyi gençleştirecek olsa Özkafa’yı değil, Bakanlık yapan T. Rıza’yı veliaht olarak görecektir. Siyasi nezaketi, inceliği ve birikimiyle bu partide bence farklı bir yeri olan T. Rıza Güneri’nin seçim sürecinde diğer adaylardan daha başarılı bir çalışma yaptığına şahit olduk. “AKP iktidarı’nın yanlışları” üzerine konuşurken bile seviyeye dikkat etmesi, incelik siyaseti, Konyalı seçmenin de dikkatinden kaçmadı.

Görevi Tahir Akyürek’e devrederken siyasi nezaket gereği dahi olsa yüzü gülmeyen bir siyasinin toplumun farklı kesimleriyle bütünleşmesi ne kadar mümkün olur? Soğuk, sert, somurtkan siyasetin hiçbir zaman başarı şansı yoktur. Mustafa Özkafa’nın 3 buçuk yıl önce Tahir Akyürek’e yeni görevinde başarılar dilerken yaşadığı zorluk, hafızalardaki yerini koruyor. Elbette başarılı bir belediye başkanlığı yapmıştır, Konya’nın hafızasında iz bıraktığını kimse inkar edemez, ama onun yakında mensubu bulunduğu hareketin başına lider olacağını bekleyenlerin yanıldığını söylemek zor olmasa gerek. Önümüzdeki belediye seçimlerinde de genel merkezdeki görevi nedeniyle belediye başkanlığa aday olacağını sanmıyorum Özkafa’nın…

Özetle SP’nin, alternatif arayışına girerse, ki kolay görünmüyor, Teoman Rıza beyi düşünmesinde fayda var. AK Parti’nin de bir gün duraklama dönemine gireceği düşünüldüğünde, şimdiden lider arayışı bence erken olmayacak…